Χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίζουν το αλπικό τοπίο του Νταβός της Ελβετίας από το τροπικό σκηνικό του Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας. Υπάρχει, όμως, κάτι που ενώνει αυτές τις δύο όμορφες, μικρές αλλά και τόσο διάσημες πόλεις, που ποτέ δεν βλέπουν τον ήλιο ταυτόχρονα: η αντιπαλότητά τους.
Κάθε χρόνο, τις ίδιες μέρες, το χιονισμένο ελβετικό θέρετρο φιλοξενεί την σημαντικότερη σύναξη της παγκόσμιας επιχειρηματικής και νεοφιλελεύθερης ελίτ, ενώ στην άλλη πλευρά του πλανήτη, στην πόλη-προπύργιο της βραζιλιάνικης αριστεράς, ένα πολύχρωμο πλήθος διαδηλωτών απ' όλο τον κόσμο συγκλίνει εκεί και δίνει την απάντηση στο μονόλογο του Νταβός. Είναι το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ (WSF), ένα διεθνές κοινωνικό και πολιτικό βήμα συζητήσεων που φιλοδοξεί να εμποδίσει την απρόσκοπτη επέλαση του αδηφάγου καπιταλισμού, καθώς εκείνος συνοψίζει τις πολιτικές στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF). Ωριμο τέκνο του Σιάτλ
Απότοκο της «μάχης του Σιάτλ» το 1999, το κίνημα της αντι-παγκοσμιοποίησης οδήγησε στη συγκρότηση του Κοινωνικού Φόρουμ, δύο χρόνια αργότερα. Ηταν το 2001, όταν με τη διακριτική βοήθεια του βραζιλιάνικου αριστερού Κόμματος των Εργατών (του σημερινού προέδρου της χώρας Λούλα Ντα Σίλβα), εγκαινιάστηκε στο Πόρτο Αλέγκρε το φόρουμ που έφερνε κοντά πολυάριθμες οργανώσεις πολιτών, κινημάτων και κοινωνικών μειοψηφιών απ' όλο τον πλανήτη.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, εκείνο το αρχικό «εργαστήρι» μιας νέας πολιτικής κουλτούρας με το κεντρικό σύνθημα ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», αναδείχτηκε σε μια από τις «σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις της πρόσφατης ιστορίας».
Οχι μόνο επειδή με τις ζωηρές μαζικές διαδηλώσεις δημιούργησε μια εικόνα-αντίβαρο στις «λαμπερές» αφίξεις των συνέδρων του Νταβός, αλλά κυρίως επειδή αποτέλεσε τη βάση για την ανταλλαγή ιδεών και στρατηγικών κατά της παγκοσμιοποίησης.
Φέτος το Φόρουμ βρίσκεται στο πρώτο καθοριστικό σταυροδρόμι της διαδρομής του. Στον απολογισμό της δράσης του, προστίθεται η ιστορική πρόκληση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ετσι, στην κριτική ότι το WSF έχει αποκλίνει από τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, αντιγράφοντας μία σοσιαλιστική ατζέντα, αντιπαρατίθεται η ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την κρίση ως εφαλτήριο για την προώθηση των ριζοσπαστικών του στόχων.
Υπάρχουν, όμως, οι αντιφάσεις που ταλανίζουν το WSF και δυσχεραίνουν το μέλλον του. Η παρουσία του Λούλα Ντα Σίλβα κι εφέτος στο βήμα των ομιλητών εικονογράφησε αυτές τις αντιφάσεις, καθώς ο βραζιλιάνος πρόεδρος βρίσκεται ήδη εκτός πνεύματος του φόρουμ - ας θυμηθούμε ότι αφού επευφημήθηκε «σαν ροκ σταρ» το 2002 για τις προεκλογικές υποσχέσεις του, γιουχαΐστηκε το 2005 για τις πολιτικές του πρακτικές. Κι ακόμη χειρότερα, εξακολουθεί να υπάρχει η αμφιλεγόμενη χρηματοδότηση του φόρουμ από τα διαβόητα αμερικανικά ιδρύματα Φορντ και Ροκφέλερ (ήδη, από το 2003). Οσο για τις ΜΚΟ που συμμετέχουν στο WSF, δεν είναι κι αυτές όπως παλιά, καθώς πολλές εισπράττουν κρατικές επιχορηγήσεις, που ποδηγετούν έμμεσα τη δράση τους.
Τα θετικά σημεία μιας «αποτίμησης»
Στην αποτίμηση της δεκαετούς θητείας του φόρουμ στα πεδία των κοινωνικών αγώνων, υπάρχουν και θετικές επισημάνσεις. Μία από αυτές, είναι ότι θέσεις που είχε εξ αρχής υποστηρίξει το WSF, σήμερα αποτελούν διακηρυγμένες πολιτικές της καπιταλιστικής εμπροσθοφυλακής, όπως είναι τα σχέδια για φορολόγηση των «καρχαριών» του επιχειρηματικού τομέα, ή η συρρίκνωση της ισχύος των τραπεζών.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Κοινωνικού Φόρουμ, όμως, θεωρείται η σφυρηλάτηση κοινής συνείδησης και δεσμών συγγένειας μεταξύ δεκάδων διαφορετικών κινημάτων στον κόσμο. Επίτευγμα που οφείλεται στο ότι το φόρουμ χρησιμοποίησε τα ίδια τα «όπλα» του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, ήτοι τις τεχνολογίες επικοινωνιών και πληροφορικής.
Το τελικό ερώτημα που διατυπώνεται στη δέκατη επέτειο του WSF είναι τι υπάρχει πέραν αυτού. Στις μακροσκελείς συνεντεύξεις τους από το Πόρτο Αλέγκρε, στελέχη του φόρουμ συμφωνούν σε ένα: το WSF, αφού «δικτύωσε» τα κινήματα, «πρέπει τώρα να τα οδηγήσει σε άμεση αντικαπιταλιστική δράση ώστε να επηρεαστούν οι δομές της εξουσίας».
Σε αντίθετη περίπτωση, είναι καταδικασμένο να αποστεωθεί ως υποπροϊόν της λατινοαμερικάνικης Θεολογίας της Απελευθέρωσης, κι ακόμη χειρότερα, ως ενσωματωμένος κινηματικός θεσμός.
Η οικονομική κρίση που θα πλαισιώνει τις διαδοχικές γενέθλιες εκδηλώσεις που οργανώνει το WSF για όλο το χρόνο εφέτος, είναι «δώρο» για τα κινήματα του κοινωνικού ριζοσπαστισμού: η κρίση του καπιταλισμού δημιουργεί ευκαιρίες και απαιτεί αλλαγές. Κι αυτό είναι το διατυπωμένο συμπέρασμα της δεκαετούς εμπειρίας του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.
World Social Forum
From Wikipedia, the free encyclopedia
The World Social Forum (WSF) is an annual meeting, based in Brazil, that defines itself as "an opened space – plural, diverse, non-governmental and non-partisan – that stimulates the decentralized debate, reflection, proposals building, experiences exchange and alliances among movements and organizations engaged in concrete actions towards a more solidary, democratic and fair world....a permanent space and process to build alternatives to neoliberalism".[1] It is held by members of the alter-globalization global justice movement) who come together to coordinate world campaigns, share and refine organizing strategies, and inform each other about movements from around the world and their issues. It tends to meet in January at the same time as its "great capitalist rival", the World Economic Forum's meeting in Davos, Switzerland. This date is usually picked in hopes that having a meeting that promotes alternative answers to world economic problems opposite the World Economic Forum will help the WSF's ideas get better coverage in the news media.
History
Originated by Oded Grajew, the first WSF was held from 25 January to 30 January 2001 in Porto Alegre, Brazil, organized by many groups including the French Association for the Taxation of Financial Transactions for the Aid of Citizens (ATTAC). The WSF was sponsored, in part, by the Porto Alegre government, led by the Brazilian Worker's Party (PT). The town was experimenting with an innovative model for local government which combined the traditional representative institutions with the participation of open assemblies of the people. 12,000 people attended from around the world. At the time, Brasil was also in a moment of transformation that later would lead to the electoral victory of the PT candidate Luiz Inácio Lula da Silva.
The second WSF, also held in Porto Alegre from 31 January to 5 February 2002, had over 12,000 official delegates representing people from 123 countries, 60,000 attendees, 652 workshops, and 27 talks.
The third WSF was again held in Porto Alegre, in January 2003. There were many parallel workshops, including, for example the Life After Capitalism workshop, which proposed focussed discussion on non-communist, non-capitalist, participative possibilities for different aspects of social, political, economic, communication structures.[2] Among the speakers was American linguist and political activist Noam Chomsky.
The fourth WSF was held in Mumbai, India, from 16 January to 21 January 2004. The attendance was expected to be 75,000 and it shot over by thousands. The cultural diversity was one notable aspect of the forum. A notable decision that was taken was the stand on Free Software. One of the key speakers at the WSF 2004 was Joseph Stiglitz.
The fifth World Social Forum for 2005 was held in Porto Alegre, Brazil between 26 January and 31 January. There were 155,000 registered participants at the Forum, with most coming from Brazil, Argentina, the United States, Uruguay, and France. A number of participants in the forum released the Porto Alegre Manifesto.
The sixth World Social Forum was "polycentric", held in January 2006 in Caracas (Venezuela) and Bamako (Mali), and in March 2006, in Karachi (Pakistan). The Forum in Pakistan was delayed to March because of the Kashmir earthquake that had recently occurred in the area. [3]
The seventh World Social Forum was held in Nairobi, Kenya in January 2007. There were 66,000 registered attendees, and 1,400 participating organizations from 110 countries, making it the most globally representative WSF so far.[4] It was criticized as being 'an NGO fair'[5] and movements of the poor in Kenya and South Africa mounted vigorous protests against some of the NGOs that attended and, in their view, dominated the forum in the name of the African poor.
The eighth World Social Forum in 2008 was not organized at a particular place, but globally, which means by thousands of autonomous local organizations, on or around January 26. They are also known as the Global Call for Action.[6]
The ninth World Social Forum took place in the Brazilian city of Belém, located in the Amazon rainforest, between January 27 and February 1, 2009.[7]
During 2010 (it's tenth anniversary year), the World Social Forum will not have a single global centralised event. There was indeed an event in Porto Alegre in January. However in 2010 the WSF will happen in a permanent way all year round, with events and activities being held throughout the world.
Since 2001, the United Nations has had a presence at the WSF through UNESCO, showing the institutional credibility achieved by the forum, seen by UNESCO as a "prime opportunity for dialogue and a laboratory of ideas for the renewal of public policies" through "critical reflection on the future of societies we want to create and for elaborating proposals in search of solidarity, justice, peace and human rights".[8]
Regional Social Forums
The WSF has prompted the organizing of many regional social forums, including the Americas Social Forum, European Social Forum, the Asian Social Forum, the Mediterranean Social Forum and the Southern Africa Social Forum. There are also many local and national social forums, such as the Italian Social Forum, India Social Forum [1], Liverpool Social Forum and the Boston Social Forum. The first-ever United States Social Forum took place in Atlanta in June 2007. [2] Regional forums have taken place in the Southwest [3], Northwest, Northeast, Midwest and Southeastregions of the United States.
Most, though not all, social forums adhere to the WSF Charter of Principles drawn up by the World Social Forum.
Criticisms
Role of NGOs
The WSF has, especially in recent years, been strongly criticised for replacing popular movements of the poor with NGOs (non-governmental organization). Movements of the poor in poorer parts of the world, like Africa, have argued that they are almost completely excluded from the forum and in countries like Kenya and South Africa they have protested against donor funded NGOs that, they argue, determine and dominate African representation at the forum. It has also been argued that NGOs sometimes compete with popular grassroots movements for access to the forum and for influence there.[9]
2001 Monsanto Incident
Some activities by activists attending the WSF have also been criticised, such as at the WSF 2001, where activists invaded and destroyed an experimental genetically-modified plantation of the Monsanto Company.[10]
Further reading
- Mark Butler (2007), "[re]connecting the World Social Forum"[11]
- Jose Correa Leite (2005), The World Social Forum: Strategies of Resistance, Haymarket Books [4]
- Jackie Smith. (2004). The World Social Forum and the challenges of global democracy. Global Networks. 4(4):413-421.
- T. Teivainen. (2002). The World Social Forum and global democratisation: learning from Porto Alegre. Third World Quarterly. 23(4):621-632.
- William F. Fisher and Thomas Ponniah (2003). Another World is Possible: Popular Alternatives to Globalization at the World Social Forum
- Boaventura de Sousa Santos (2005). O Fórum Social Mundial: manual de uso, Cortez Editora.
- Sen, Jai, Anita Anand, Arturo Escobar & Peter Waterman (eds). 2004. The World Social Forum: Challenging Empires. New Delhi: The Viveka Foundation.
Porto Alegre Manifesto, From Wikipedia, the free encyclopedia
The Porto Alegre Manifesto is a proposal for social change produced at the 2005 World Social Forum. It outlines "twelve... proposals, which [its authors] believe, together, give sense and direction to the construction of another, different world." The authors argue that "if they would be implemented, it would allow citizens to take back their own future. We therefore want to submit these fundamentals points to the scrutiny of actors and social movements of all countries." These proposals are divided into Economic Measures, Peace and Justice, and Democracy.
Summary of Twelve Proposals
Economic Measures
1. Debt cancellation for southern countries.2. Implement international tax on financial transactions, i.e. Tobin tax.
3. Dismantle all tax havens and corporate havens (described as "paradises").
4. Universal right to employment, social protection and pensions.
5. Promote fair trade and reject all free trade agreements and WTO laws, emphasizing the importance of education, health, social services and cultural rights over commercial rights.
6. Guarantee of food security to all countries by promoting rural, peasant agriculture.
7. Outlaw patenting of knowledge on living things and privatization of "common goods for humanity," i.e. water.
Peace and Justice
8. Use public policies to fight discrimination, sexism, xenophobia, antisemitism and racism and fully recognize the political, cultural and economic rights of indigenous peoples.9. Take steps to end environmental destruction and the greenhouse effect using alternative development models.
10. Dismantle all foreign military bases and the removal of troops from all countries except those under the explicit mandate of the United Nations.
Democracy
11. Guarantee the right to information and the right to inform through legislation that would end concentration of media ownership, guarantee the autonomy of journalists, and favor alternative media.
12. Reform international institutions based on the Universal Declaration of Human Rights and incorporate the World Bank, IMF and WTO into the United Nations.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου