Η Ελισάβετ Κοκκώνη, εθελόντρια του TEDxAthens, πήρε το μηχανάκι της ένα Σάββατο απόγευμα και πήγε στη ‘φωλιά’ του Σχολείου, -είδε ,άκουσε και καταγράφει:
...Είναι Σάββατο απόγευμα. Έχω τελειώσει με τις συνηθισμένες δουλειές της ημέρας και ξεκινώ για τον Κολωνό. Το σημερινό ραντεβού, είναι με το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών και την ομάδα των ανθρώπων που προσφέρουν εθελοντικά τη βοήθειά τους για να διδάξουν την ελληνική γλώσσα σε εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες. Σήμερα θα τους βρω όλους εκεί, να διαμορφώνουν ομαδικά, το πρόγραμμα των μαθημάτων της επόμενης περιόδου...
Έφτασα σε μια ήσυχη γειτονιά. Ένα κτίριο ξενοίκιαστο στο ισόγειο του, που δεν θα μπορούσες να φανταστείς κοιτάζοντάς το, την ομορφιά που φιλοξενεί και την ανθρωπιά που «διδάσκει» στο εσωτερικό του. Μαζί μου κατέφθασαν και δυο παιδιά. Ένας χώρος διαμορφωμένος σε σχολείο με τις αφίσες του στον τοίχο, ένα γραφείο, έναν υπολογιστή, βιβλία, μικρές αίθουσες διδασκαλίας και έναν χώρο διαλείμματος για νερό ή καφέ, γιατί εδώ οι μαθητές είναι λίγο μεγαλύτεροι…
Σιγά σιγά, άρχισαν να καταφθάνουν και άλλα παιδιά. Φοιτητές οι περισσότεροι, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η γλώσσα είναι πολύτιμη για να εξοπλιστούν με τη δύναμη της γνώσης, να αντεπεξέλθουν στην καθημερινότητα, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Μαζευτήκαμε γύρω στα δέκα άτομα και η συζήτηση ξεκίνησε για να γνωριστούν οι "νέοι" δάσκαλοι με τους "παλιούς", να ανατεθούν τα μαθήματα και να κατανεμηθούν οι αρμοδιότητες, να καλυφθούν οι ώρες των μαθημάτων που απαιτούνταν, να ελέγξουν αν τα βιβλία ήταν κατάλληλα και επαρκή με βάση τις ανάγκες και πολλά πολλά επιπλέον, μικρά και μεγάλα θέματα, που ανέκυπταν στην πορεία της κουβέντας...
Όση ώρα τους άκουγα, σκεφτόμουν τα προβλήματα που καλούνται να επιλύσουν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, προσπαθώντας να προσφέρουν την πρόσβαση σε κάτι που θα έπρεπε να παρέχεται σε όλους ανεξαιρέτως δωρεάν, χωρίς να απαιτούνται για κάποιους αγώνες και διεκδικήσεις…
Παιδιά που βρίσκονται μακριά από τη χώρα τους, μακριά από αγαπημένους τους ανθρώπους, που η καθημερινή τους επιβίωση περνάει από μεγάλες δυσκολίες, που καταφέρνουν και χαμογελούν, κρύβοντας επιμελώς ό,τι τα απασχολεί. Προτεραιότητά τους είναι να συνεχίσουν να επικοινωνούν, να μαθαίνουν, να προσαρμόζονται -μέσα από τη δύναμη της μάθησης και της θέλησής τους- στην ελληνική κοινωνία…
Κάπου εκεί, ήρθε η σειρά μου να συστηθώ και να τους μιλήσω και για τη δική μου εθελοντική ομάδα. Για το ποιοί είμαστε, τι είναι το HumanGrid, τι φιλοδοξεί να πετύχει για τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και τον εθελοντισμό στην Ελλάδα…
Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών είναι εκεί και τα καταφέρνει παρά τις βασικές του ελλείψεις και με τη μικρή -για τις ανάγκες του- οικονομική στήριξη όσων αναγνωρίζουν αυτή τη σημαντική προσπάθεια και συμβάλλουν με ό,τι μπορούν να διαθέσουν...
Τα μαθήματα πραγματοποιούνται κάθε Σαββατοκύριακο, στον Κολωνό. Οι εθελοντές είναι δάσκαλοι, καθηγητές, φοιτητές παιδαγωγικών σχολών, μα πάνω απ’ όλα άνθρωποι που δεν απαντούν στα προβλήματα των συνανθρώπων τους μόνο με σκέτη κατανόηση αλλά με αλληλέγγυες πράξεις...
Έφυγα, προσέχοντας τα βήματα μου, σε ένα κτίριο δίχως φώς…
Έφυγα ακόμα πιο γεμάτη, ακόμα πιο σίγουρη για τις πράξεις και τα έργα κάποιων ανθρώπων που κάνουν την ανθρωπιά και την ευαισθησία τους προσόντα και όχι αδυναμίες...
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου