Ο ψηφιακός ανθρωπισμός του Human Grid βάζει, επιτέλους, τον συνάνθρωπο στο κάδρο.

 Από τον Άρη Δημοκίδη. Πηγή: Lifo.gr  
Δεν υποχρεώνει κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει - ούτε τον υπνωτίζει, ούτε τον αυθυποβάλλει. 

  

Όταν την πρώτη μέρα στο warm-up, μιλούσαν -εκτός των άλλων- οι υπεύθυνοι της Greenpeace, της Action Aid και της Κλίμακας και είδαμε ένα βίντεο για το Human Grid κατάλαβα πως το TEDx πέρα απ' τις διασκεδαστικές ομιλίες εμπνευσμένων ανθρώπων, την μάντρα περί καινοτομίας, το ωραίο φαγητό, και την ευκαιρία να συναντήσεις ένα σωρό γνωστούς στόχευε βαθύτερα: Σε μια απ' τις πιο δύσκολες σύγχρονες περιόδους της χώρας μας έβαζε τον συνάνθρωπο στο κάδρο και ζητούσε από εμάς τους θεατές -και, ας πούμε, έχοντες- να νοιαστούμε άμεσα για τους μη έχοντες. 

Ο ψηφιακός ανθρωπισμός του Human Grid απέχει πολύ από αυτό που κάποιοι ίσως να φαντάστηκαν ακούγοντας περί εθελοντισμού. Οι πιο κολλημένοι, αν δεν άκουγαν τις ομιλίες και δεν έβλεπαν το βίντεο (ώστε να καταλάβουν ποιος είναι στ' αλήθεια ο σκοπός) θα σκέφτονταν ότι μια τέτοια κίνηση "προωθεί τη δουλεία", και πως μέσα απ' την εθελοντική εργασία των οργανώσεων στις οποίες δίνει βήμα θέλει να μας κάνει όλους να δουλεύουμε δωρεάν. Μια τέτοια λογική θα έλεγε πως οι εθελοντικές οργανώσεις τελικά κάνουν τη δουλειά του κράτους δωρεάν, εις βάρος των μη αμοιβόμενων εθελοντών τους και γι' αυτό πρέπει να σταματήσουν - λες και έτσι θα αποφάσιζε (ή θα μπορούσε) το κράτος να κάνει τη δουλειά του! 

Σε μια κοινωνία που καταρρέει, σε μια περίοδο που το κράτος χρεοκοπεί και αδυνατεί να βοηθήσει, σχεδόν, οποιονδήποτε, σε μια εποχή που άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν έχουν φάρμακα θα ήταν ο απόλυτος πειραματισμός το να σταματήσουν να βοηθούν οι ελάχιστες έτσι κι αλλιώς εθελοντικές οργανώσεις προσπαθώντας να πιέσουν έτσι την πολιτεία.  

Το Human Grid, έτσι όπως το έζησα εγώ, είναι ένα απ' τα πιο χρήσιμα πράγματα που έχουν γίνει ποτέ. 

Το σάιτ του έχει ένα χάρτη γεμάτο οργανώσεις για να προσφέρεις σε όποια σου κινήσει το ενδιαφέρον. Μία εκπαιδεύει σκύλους-οδηγούς για τυφλούς συνανθρώπους μας. Μία άλλη μαζεύει φάρμακα για τους άπορους. Μία άλλη βρίσκει σπίτια και δουλειά σε αστέγους. Και μία απ' τις πιο ενδιαφέρουσες προσπαθεί να μαζέψει τα "αποφάγια" των εχόντων (στο τέλος κάθε μέρας πετιούνται κατά μέσο όρο 40 απούλητες φραντζόλες από κάθε φούρνο της χώρας). 

Σ' έναν ιδανικό κόσμο το κράτος θα είχε συμμαζεμένα οικονομικά και θα βοηθούσε και τον τελευταίο άπορο της χώρας. Απαιτούμε να το κάνει και ελπίζουμε και προσπαθούμε. Δεν χάνουμε όλοι όμως την ανθρωπιά μας και δεν βασιζόμαστε όλοι σε ένα χρεοκοπημένο κράτος να δώσει φάρμακα στους καρκινοπαθείς ή ψωμιά στους πεινασμένους. 

Η αλληλεγγύη που προωθείται χάρη στο Human Grid είναι πρακτική και ο τρόπος για να βοηθήσεις είναι εύκολος. Αν νιώθεις ότι έτσι σε εκμεταλλεύονται ή ότι θα έπρεπε να πληρώνεσαι για να βοηθάς κάποιον που τον έχει ανάγκη το Human Grid σίγουρα δεν είναι για σένα. 

Η λέξη κλειδί, εξάλλου είναι *εθελοντισμός*. Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να κάνει κάτι που δεν θέλει - ούτε τον υπνωτίζει, ούτε τον αυθυποβάλλει. 

Απ' όλη την ενδιαφέρουσα εμπειρία του TEDxAthens αυτό είναι που μου έμεινε πιο πολύ: Το σάιτ http://humangrid.gr και η προσπάθεια πίσω απ' αυτό. Πηγή: www.lifo.gr