Οι τελευταίες γιαπωνέζες γοργόνες Δύο φωτογραφικές ιστορίες για τις υπεργυναίκες στα γιαπωνέζικα ψαροχώρια.

Στο βιβλίο του “The island of the fisherwomen” ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν.  Στα μέσα του 20ού αιώνα, ο φωτογράφος Iwase Yoshiyuki επέστρεψε στο ψαροχώρι που μεγάλωσε και με μία Κόντακ που είχε μόλις είχε αποκτήσει τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν. Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν. Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν. Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν. Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Στα μέσα του 20ού αιώνα, ο φωτογράφος Iwase Yoshiyuki επέστρεψε στο ψαροχώρι που μεγάλωσε και με μία Κόντακ που είχε μόλις είχε αποκτήσει τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτο: Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλίο του The island of the fisherwomen ο Fosco Maraini έγραφε το 1962 την ιστορία των «Γιαπωνέζων γοργόνων», δηλαδή για την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά των γυναικών που ζουν στα ψαροχώρια, οι οποίες φουσκώνουν τα πνευμόνια τους με αέρα και βουτούν βαθιά στον Ειρηνικό Ωκεανό για να βγάλουν μαργαριτάρια. Είναι γνωστές ως ama και κάνουν αυτή τη δουλειά εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αναζητούν δηλαδή ένα είδος σαλιγκαριού που παράγει μαργαριτάρι, το abalone. Οι γυναίκες θεωρούνται πιο κατάλληλες γι’ αυτή τη δουλειά, επειδή έχουν περισσότερο λίπος στο σώμα τους που τις προστατεύει από το ψύχος και μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους περισσότερη ώρα απ’ ό,τι οι άντρες. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστες που κάνουν αυτή τη δουλειά, η νεότερη είναι 45 χρονών και πολλές μπορούν να βουτούν μέχρι τα 90 τους. Οι ama μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά τη φορά, φτάνουν σε βάθος 30 ποδιών και, για να βγει το μεροκάματο, βουτούν τουλάχιστον 60 φορές σε μία ημέρα. Τα νερά είναι πολλές φορές παγωμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Τη νέα γενιά γυναικών την αφήνει αδιάφορη η παράδοση, επειδή είναι μια δουλειά που αφήνει πια ελάχιστο κέρδος, ασύγκριτα μικρότερο από τα χρήματα που άφηνε πριν από σαράντα χρόνια. Το ασυνήθιστο επάγγελμα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Στο You Only Live Twice, την ταινία του James Bond του 1964, ένα από τα κορίτσια του (και το μοναδικό που έμεινε έγκυος από τον James), η Kizzy Susuki, είναι ama. Ama σημαίνει «γυναίκες της θάλασσας». H Γερμανή φωτογράφος Nina Poppe πέρασε αρκετές εβδομάδες στις ακτές του Ειρηνικού, στις κοινότητες αυτών των υπεργυναικών και είχε την ευκαιρία να τις φωτογραφίσει πριν προλάβουν να εξαφανιστούν. Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Στα μέσα του 20ού αιώνα, ο φωτογράφος Iwase Yoshiyuki επέστρεψε στο ψαροχώρι που μεγάλωσε και με μία Κόντακ που είχε μόλις είχε αποκτήσει τράβηξε αυτές τις υπέροχες φωτο: Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Magnify Image Πηγή: www.lifo.gr