Με αφορμή τις επερχόμενες κρίσιμες εκλογές, προσωπικότητες των γραμμάτων, της διανόησης και των τεχνών, απαντούν στην Κρυσταλία Πατούλη για την ενότητα "Ξέρω τί να ψηφίσω;" του tvxs.gr, καταθέτοντας προβληματισμούς, σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, λέξεις, στόχους, και την ίδια την.. ουσία τελικά που έχει γι' αυτούς η ψήφος τους, η ψήφος του κάθε Έλληνα.Για ναπρακολουθήσετε και το διάλογο που συνοδεύει τα άρθρο συνδεθείτε στο http://tvxs.gr/node/7
Σήμερα απαντά ο συγγραφέας Μάνος Κοντολέων.
Μα εγώ πιστεύω πως κάθε εθνική εκλογική διαδικασία είναι πάντα κρίσιμη. Γιατί αυτό που το εκλογικό σώμα αποφασίζει ακόμα και για μια φαινομενικά ουδέτερη περίοδο, τελικά θα επηρεάσει ότι θα συμβεί αργότερα και το οποίο θα χαρακτηριστεί ως κρίσιμο.
Αν φτάσαμε εδώ, στο θάνατο κάθε ελπίδας, από κάπου και κάποτε ξεκινήσαμε.
Με άλλα λόγια η συνείδηση του ενεργού πολίτη πρέπει πάντα να είναι άγρυπνη και έτοιμη να αποφασίζει εκείνο που σε κάθε στιγμή θα κρίνει ως σωστό.
-Με ρωτάτε, αν έχω αποφασίσει το τί θα ψηφίσω και το γιατί.....
Μα, με αυτή, λοιπόν, τη λογική έχω αποφασίσει το ποιο κόμμα θα ψηφίσω. Ποτέ δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ήξερε ποιο κόμμα θα ψήφιζε έστω και αν οι εκλογές γινόντουσαν άξαφνα.
Ο κομματικός σχηματισμός που σε λίγες μέρες θα ενισχύσω με την ψήφο μου, είναι ένας σχηματισμός που και άλλοτε τον έχω εμπιστευθεί. Όχι πάντα, οφείλω να ομολογήσω. Υπήρξαν φορές που είχα αποφασίσει την αποχή. Κι αυτή μια στάση πολιτική θεωρώ πως είναι. Στάση, μάλιστα, ιδιαιτέρως επώδυνη. Αλλά τότε –κάποιες φορές στο παρελθόν- πίστευα πως έπρεπε να υποστώ αυτόν τον πόνο. Όχι, όμως αυτή τη φορά. Τώρα δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, χώρος για επώδυνες διαμαρτυρίες. Μα για δυναμικές –όσο και δημοκρατικές- αντιδράσεις και αντιστάσεις. Έτσι έχω επιλέξει ένα συγκεκριμένο κόμμα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να παρασύρεται από τις κάπως εστετίστικες αμφιβολίες άλλων εποχών.
- Και ποια, τάχα είναι τα διλήμματά που αφορούν στις επερχόμενες εκλογές;
Σε αυτήν την ερώτηση έχω να πω πως δεν υπάρχουν διλήμματα κατά την άποψή μου. Δηλαδή, ανάμεσα σε τι έχουμε να επιλέξουμε; Στη προπαγάνδα μιας πτώχευσης ή στη βεβαιότητα μιας σταδιακής ανέχειας; Στη ψευδαίσθηση εθνικής ελευθερίας ή στην κοπιαστική εθνική αξιοπρέπεια; Στον εξευτελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων ή στην θαρρετή αντίδραση απέναντι στην ανεργία;
- Και με ακούτε, να λέω όλα αυτά και αναρωτιέστε γιατί ακριβώς προβληματίζομαι.
Λοιπόν, προβληματίζομαι επειδή δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτοί που απέτυχαν οικτρά να πείθουν ένα μέρος του λαού και να το κάνουν να τους εμπιστεύεται ξανά.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς βλέπω να συνεχίζεται η κρατική αυθαιρεσία και η ατιμωρισία όσων παρανόμησαν και συνεχίζουν να παρανομούν.
Και ακόμα προβληματίζομαι καθώς για πολλοστή φορά βλέπω να καλούνται οι μη κατέχοντες να σώσουν τους κατέχοντες.
Και προβληματίζομαι που πάντα τα ΜΜΕ παραπλανούν και παραποιούν. Παραπλανούν όσους τα εμπιστεύονται και παραποιούν γεγονότα και συνθήκες.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς φοβάμαι πως όλα αυτά θα μας φέρουν μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη βία.
- Και πως θεωρώ –άραγε- ότι τα εκλογικά αποτελέσματα μπορούν να επηρεάσουν θετικά την πορεία της χώρας; Με ποια τυχούσα διαμόρφωσή τους;
Ε, σας λέω, πως θεωρώ ότι μόνο αν ανατραπεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό -αυτό το σκηνικό που έχει γεράσει, κάτι περισσότερο που έχει σαπίσει- τότε μόνο θα υπάρξει κάποια ελπίδα. Μόνο αν ανατραπεί και ξαναστηθεί ένα νέο πολιτικό ήθος και ύφος, κάτι που θα στηρίζεται –και πάλι- στα μεγάλα επιτεύγματα της Δύσης –τον Διαφωτισμό και στη Χάρτα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Μόνο αν γίνει κάτι τέτοιο, η πορεία της χώρας θα πάρει μια ανοδική ρότα. Αυτό πιστεύω.
- Αλλά, από την άλλη νομίζω ότι ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα δεν μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κάτι γιατί...
Γιατί θα πρέπει όλα αυτά να αλλάξουν σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αναζητώ την Ευρώπη των Λαών που κάποτε μαζί με πολλούς (αφελείς;) άλλους πίστεψα. Όχι, δεν θέλω να ζω σε μια Ευρώπη των Τραπεζών.
- Μα αν επιμένετε και με ρωτάτε πως πιστεύω ότι τα εκλογικά αποτελέσματα θα μπορούσαν να φέρουν σημαντικές αλλαγές στη χώρα…
Τότε θα σας έλεγα ευθαρσώς πως μόνο αν εμποδιστούν οι δυνάμεις, που μέχρι τώρα κυβερνούσαν ελέω λαού, να συνεχίσουν να κυβερνούνε .
- Άρα, το σημαντικότερο θέμα που διακυβεύεται στις εκλογές της 6ης Μαϊου κατά την προσωπική μου άποψη είναι....
Ε, ναι, είναι η ατομική αξιοπρέπεια και η απόκτηση μιας συνείδησης πως ότι έως τώρα μας κυβέρνησε ήταν σαθρό και πρέπει –ναι, πρέπει- να το αλλάξουμε.
… Δείχνω ουτοπιστής; Ακούγομαι ανεδαφικός; Μα ένας συγγραφέας μια ουτοπία πάντα αναζητά και ονειρεύεται να υλοποιηθεί αυτό που οι περισσότεροι δεν πιστεύουν πως υπάρχει.
Μόνο με τέτοιες ελπίδες – όνειρά – ιδέες προχώρησε ο κόσμος. Από τον καιρό της Αντιγόνης έως…
… Έως σήμερα και αύριο –λέω γιατί εν τέλει είμαι αισιόδοξος.
Παρατηρώ το βλέμμα ενός παιδιού που μόλις έκλεισε τον ένα χρόνο ζωής και βλέπω κι εγώ με τα δικά του μάτια τον κόσμο. Και τον μαθαίνω ξανά… Τον θαυμάζω.
-----
Ο Μάνος Κοντολέων
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946.
Ζει και μεγαλώνει, λοιπόν, σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από σημαντικές κινήσεις και ανακατατάξεις, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, πνευματικές.
Σπούδασε Φυσική στο πανεπιστήμιο της Αθήνας .
Ήδη από παιδί δημοσιεύει κείμενα στο περιοδικό ‘‘Διάπλασις των Παίδων’’ .
Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1969 σε μια ανθολογία νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Δέκα χρόνια μετά εκδίδονται τα πρώτα του βιβλία που είναι παραμύθια. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από εξήντα βιβλία του που απευθύνονται σε παιδιά και νέους αλλά και σε ενήλικες αναγνώστες.
Ασχολείται με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: Μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι, θέατρο, δοκίμιο.
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ταϋλάνδη. Έργα του έχουν διασκευασθεί για το θέατρο και την τηλεόραση.
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία (δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής / Νεανικής Λογοτεχνίας) και υπήρξε υποψήφιος για το Διεθνές Βραβείο ΆΝτερσεν.
Εκτός από την ενασχόλησή του με τη συγγραφή βιβλίων συνεργάζεται με περιοδικά, εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Για 20 χρόνια υπήρξε σύμβουλος μεγάλου εκδοτικού οίκου.
Παράλληλα, αναλαμβάνει δράσεις που στοχεύουν στην προώθηση της λογοτεχνίας και του πολιτισμού γενικότερα. Υπήρξε κατά καιρούς μέλος του Δ. Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), της Εταιρείας Συγγραφέων και του ελληνικού τμήματος της ΙΒΒΥ.
Τέλος, είναι αντιπρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Unicef.
....................................................................................................................................................................
Σήμερα απαντά ο συγγραφέας Μάνος Κοντολέων.
Την 6η Μαίου του 2012 θα γίνουν στη χώρα μας–συνέχεια αυτό ακούω- οι πιο κρίσιμες εκλογές από τη μεταπολίτευση και μετά.
Μα εγώ πιστεύω πως κάθε εθνική εκλογική διαδικασία είναι πάντα κρίσιμη. Γιατί αυτό που το εκλογικό σώμα αποφασίζει ακόμα και για μια φαινομενικά ουδέτερη περίοδο, τελικά θα επηρεάσει ότι θα συμβεί αργότερα και το οποίο θα χαρακτηριστεί ως κρίσιμο.
Αν φτάσαμε εδώ, στο θάνατο κάθε ελπίδας, από κάπου και κάποτε ξεκινήσαμε.
Με άλλα λόγια η συνείδηση του ενεργού πολίτη πρέπει πάντα να είναι άγρυπνη και έτοιμη να αποφασίζει εκείνο που σε κάθε στιγμή θα κρίνει ως σωστό.
-Με ρωτάτε, αν έχω αποφασίσει το τί θα ψηφίσω και το γιατί.....
Μα, με αυτή, λοιπόν, τη λογική έχω αποφασίσει το ποιο κόμμα θα ψηφίσω. Ποτέ δε θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ήξερε ποιο κόμμα θα ψήφιζε έστω και αν οι εκλογές γινόντουσαν άξαφνα.
Ο κομματικός σχηματισμός που σε λίγες μέρες θα ενισχύσω με την ψήφο μου, είναι ένας σχηματισμός που και άλλοτε τον έχω εμπιστευθεί. Όχι πάντα, οφείλω να ομολογήσω. Υπήρξαν φορές που είχα αποφασίσει την αποχή. Κι αυτή μια στάση πολιτική θεωρώ πως είναι. Στάση, μάλιστα, ιδιαιτέρως επώδυνη. Αλλά τότε –κάποιες φορές στο παρελθόν- πίστευα πως έπρεπε να υποστώ αυτόν τον πόνο. Όχι, όμως αυτή τη φορά. Τώρα δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, χώρος για επώδυνες διαμαρτυρίες. Μα για δυναμικές –όσο και δημοκρατικές- αντιδράσεις και αντιστάσεις. Έτσι έχω επιλέξει ένα συγκεκριμένο κόμμα και δεν αφήνω τον εαυτό μου να παρασύρεται από τις κάπως εστετίστικες αμφιβολίες άλλων εποχών.
- Και ποια, τάχα είναι τα διλήμματά που αφορούν στις επερχόμενες εκλογές;
Σε αυτήν την ερώτηση έχω να πω πως δεν υπάρχουν διλήμματα κατά την άποψή μου. Δηλαδή, ανάμεσα σε τι έχουμε να επιλέξουμε; Στη προπαγάνδα μιας πτώχευσης ή στη βεβαιότητα μιας σταδιακής ανέχειας; Στη ψευδαίσθηση εθνικής ελευθερίας ή στην κοπιαστική εθνική αξιοπρέπεια; Στον εξευτελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων ή στην θαρρετή αντίδραση απέναντι στην ανεργία;
- Και με ακούτε, να λέω όλα αυτά και αναρωτιέστε γιατί ακριβώς προβληματίζομαι.
Λοιπόν, προβληματίζομαι επειδή δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτοί που απέτυχαν οικτρά να πείθουν ένα μέρος του λαού και να το κάνουν να τους εμπιστεύεται ξανά.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς βλέπω να συνεχίζεται η κρατική αυθαιρεσία και η ατιμωρισία όσων παρανόμησαν και συνεχίζουν να παρανομούν.
Και ακόμα προβληματίζομαι καθώς για πολλοστή φορά βλέπω να καλούνται οι μη κατέχοντες να σώσουν τους κατέχοντες.
Και προβληματίζομαι που πάντα τα ΜΜΕ παραπλανούν και παραποιούν. Παραπλανούν όσους τα εμπιστεύονται και παραποιούν γεγονότα και συνθήκες.
Ναι, προβληματίζομαι καθώς φοβάμαι πως όλα αυτά θα μας φέρουν μπροστά σε μια ανεξέλεγκτη βία.
- Και πως θεωρώ –άραγε- ότι τα εκλογικά αποτελέσματα μπορούν να επηρεάσουν θετικά την πορεία της χώρας; Με ποια τυχούσα διαμόρφωσή τους;
Ε, σας λέω, πως θεωρώ ότι μόνο αν ανατραπεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό -αυτό το σκηνικό που έχει γεράσει, κάτι περισσότερο που έχει σαπίσει- τότε μόνο θα υπάρξει κάποια ελπίδα. Μόνο αν ανατραπεί και ξαναστηθεί ένα νέο πολιτικό ήθος και ύφος, κάτι που θα στηρίζεται –και πάλι- στα μεγάλα επιτεύγματα της Δύσης –τον Διαφωτισμό και στη Χάρτα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Μόνο αν γίνει κάτι τέτοιο, η πορεία της χώρας θα πάρει μια ανοδική ρότα. Αυτό πιστεύω.
- Αλλά, από την άλλη νομίζω ότι ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα δεν μπορεί ν' αλλάξει ουσιαστικά κάτι γιατί...
Γιατί θα πρέπει όλα αυτά να αλλάξουν σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αναζητώ την Ευρώπη των Λαών που κάποτε μαζί με πολλούς (αφελείς;) άλλους πίστεψα. Όχι, δεν θέλω να ζω σε μια Ευρώπη των Τραπεζών.
- Μα αν επιμένετε και με ρωτάτε πως πιστεύω ότι τα εκλογικά αποτελέσματα θα μπορούσαν να φέρουν σημαντικές αλλαγές στη χώρα…
Τότε θα σας έλεγα ευθαρσώς πως μόνο αν εμποδιστούν οι δυνάμεις, που μέχρι τώρα κυβερνούσαν ελέω λαού, να συνεχίσουν να κυβερνούνε .
- Άρα, το σημαντικότερο θέμα που διακυβεύεται στις εκλογές της 6ης Μαϊου κατά την προσωπική μου άποψη είναι....
Ε, ναι, είναι η ατομική αξιοπρέπεια και η απόκτηση μιας συνείδησης πως ότι έως τώρα μας κυβέρνησε ήταν σαθρό και πρέπει –ναι, πρέπει- να το αλλάξουμε.
… Δείχνω ουτοπιστής; Ακούγομαι ανεδαφικός; Μα ένας συγγραφέας μια ουτοπία πάντα αναζητά και ονειρεύεται να υλοποιηθεί αυτό που οι περισσότεροι δεν πιστεύουν πως υπάρχει.
Μόνο με τέτοιες ελπίδες – όνειρά – ιδέες προχώρησε ο κόσμος. Από τον καιρό της Αντιγόνης έως…
… Έως σήμερα και αύριο –λέω γιατί εν τέλει είμαι αισιόδοξος.
Παρατηρώ το βλέμμα ενός παιδιού που μόλις έκλεισε τον ένα χρόνο ζωής και βλέπω κι εγώ με τα δικά του μάτια τον κόσμο. Και τον μαθαίνω ξανά… Τον θαυμάζω.
-----
Ο Μάνος Κοντολέων
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946.
Ζει και μεγαλώνει, λοιπόν, σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από σημαντικές κινήσεις και ανακατατάξεις, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, πνευματικές.
Σπούδασε Φυσική στο πανεπιστήμιο της Αθήνας .
Ήδη από παιδί δημοσιεύει κείμενα στο περιοδικό ‘‘Διάπλασις των Παίδων’’ .
Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα έγινε το 1969 σε μια ανθολογία νέων Ελλήνων Λογοτεχνών.
Δέκα χρόνια μετά εκδίδονται τα πρώτα του βιβλία που είναι παραμύθια. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από εξήντα βιβλία του που απευθύνονται σε παιδιά και νέους αλλά και σε ενήλικες αναγνώστες.
Ασχολείται με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: Μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα, παραμύθι, θέατρο, δοκίμιο.
Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ταϋλάνδη. Έργα του έχουν διασκευασθεί για το θέατρο και την τηλεόραση.
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία (δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής / Νεανικής Λογοτεχνίας) και υπήρξε υποψήφιος για το Διεθνές Βραβείο ΆΝτερσεν.
Εκτός από την ενασχόλησή του με τη συγγραφή βιβλίων συνεργάζεται με περιοδικά, εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Για 20 χρόνια υπήρξε σύμβουλος μεγάλου εκδοτικού οίκου.
Παράλληλα, αναλαμβάνει δράσεις που στοχεύουν στην προώθηση της λογοτεχνίας και του πολιτισμού γενικότερα. Υπήρξε κατά καιρούς μέλος του Δ. Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), της Εταιρείας Συγγραφέων και του ελληνικού τμήματος της ΙΒΒΥ.
Τέλος, είναι αντιπρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Unicef.
....................................................................................................................................................................
Σήμερα απαντά ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός.
Το δίλημμα στις επερχόμενες εκλογές σίγουρα δεν είναι το Μνημόνιο. Αφού φτάσαμε στην χρεοκοπία τα χέρια μας είναι αλυσοδεμένα. Δεν μπορεί να θέτει όρους αυτός που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Ο αντιρρητικός λόγος της Αριστεράς είναι φάλτσος. Κανένα από τα τρία κόμματα που την εκπροσωπεί δεν θέλει στην πραγματικότητα την εξουσία, γιατί απλούστατα δεν επιθυμεί να σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του. Προτιμούν να κάθονται στο θεωρείο, και όπως οι γέροι του Muppet Show, να κραδαίνουν τις μαγκούρες τους. Ωραία τα λόγια περί δικαιοσύνης και ισότητας, αν σήμαιναν και κάτι στην πράξη. Αλλά δυστυχώς δεν σημαίνουν. [Κάποτε θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει και η λέξη "λαός"....γιατί "λαός" είναι και οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ, "λαός" και οι κυρίες της εφορίας, "λαός" και οι αγρότες με τις BMW, "λαός" και οι "τυφλοί" της Κεφαλλονιάς, "λαός" και όσοι έβγαιναν στη σύνταξη στα 50, "λαός" και όσοι εισέπρατταν συντάξεις νεκρών συγγενών, κλπ, κλπ].
Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποκοπεί από το αμαρτωλό παρελθόν του. Εξού και πρώτη επιλογή του Βενιζέλου: Φώφη Γεννηματά! Άρα μην ελπίζουν οι οπαδοί του σε οβιδιακή μεταμόρφωση του "κινήματος".
Ο θριαμβικός λόγος της ΝΔ είναι τόσο παλαιοκομματικός και απολιθωμένος που ο Παναγής Τσαλδάρης σε σύγκριση με τον Σαμαρά φαντάζει πολιτικός με όραμα.
Τα άλλα κόμματα [με εξαίρεση αυτό του Μάνου που είναι a one man show] είναι ανούσια. Κάποια επικίνδυνα ασφαλώς [Καμμένος/ ΛΑΟΣ / Χρυσή Αυγή], άλλα παντελώς αδιάφορα [Ντόρα/ Κατσέλη]. Επομένως λύση δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει γιατί η χρεοκοπία δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως ηθική.
Ο θριαμβικός λόγος της ΝΔ είναι τόσο παλαιοκομματικός και απολιθωμένος που ο Παναγής Τσαλδάρης σε σύγκριση με τον Σαμαρά φαντάζει πολιτικός με όραμα.
Τα άλλα κόμματα [με εξαίρεση αυτό του Μάνου που είναι a one man show] είναι ανούσια. Κάποια επικίνδυνα ασφαλώς [Καμμένος/ ΛΑΟΣ / Χρυσή Αυγή], άλλα παντελώς αδιάφορα [Ντόρα/ Κατσέλη]. Επομένως λύση δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει γιατί η χρεοκοπία δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως ηθική.
Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου υπογραμμίζει το αυτονόητο. "Λεβεντιά" σημαίνει κλέβω και παραμένω ασύλληπτος. [Βλ και τους ένδοξους Σπαρτιάτες (γνωστό ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί είναι αρχαιόπληκτοι) και τους ακόμη πιο ένδοξους Αρματωλούς με τα ωραία τους "καπάκια"]. Η "μαγκιά" του Κουλούρη, αυτό το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε", είναι το λάβαρο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η περίφημη "αλλαγή" του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν υπάρχει πλέον κοινωνία. Υπάρχουν μόνο ομάδες που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν τα "κεκτημένα" τους, αδιαφορώντας για το πως τα απέκτησαν.
Τρεις ημέρες ηρωισμού [για να θυμηθούμε και τη σημερινή επέτειο] μας στοίχησαν τριάντα χρόνια δουλείας. Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι αυτή που πήρε στα χέρια της τα ηνία της χώρας; Ας αναρωτηθεί κάποτε [ένα σπαραχτικό, δακρύβρεχτο, τηλεοπτικό "συγγνώμη" δεν πείθει] τι πήγε στραβά και γιατί ο τόπος βυθίστηκε αργά αργά σ ένα φασίζον, αρχοντοχωριάτικο, άπληστο life style. Γιατί ο Λαλιώτης και ο Κωστόπουλος έγιναν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Τους μόνους που λυπάμαι είναι τους φοιτητές μου και τα νέα παιδιά που καλούνται σήμερα να πληρώσουν τις αμαρτίες των γονιών τους. Η βιβλική ρήση επαληθεύεται δυστυχώς με τον πιο σκληρό τρόπο. Όσο για μας; Ο Δάντης δεν προέβλεψε έναν κύκλο στην" Κόλασή" του, πιο κάτω από τον τελευταίο, που να μας αρμόζει. Εκεί θα πρέπει να βράζουμε στον αιώνα τον άπαντα μπας και μας συγχωρηθούν κάποτε οι αμαρτίες μας. Γιατί μπορεί να μην υπήρξαμε "Άκηδες" και "Κίμωνες", αλλά είτε με τη σιωπή μας, είτε με την συγκατάβασή μας τους στηρίξαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους ανεχθήκαμε.
ΥΓ. "Αν και στον βούρκο κάποιοι από μας κοιτούν τ' αστέρια". Όσοι έχουν το σθένος του Wilde ας ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Όσο για την ψήφο, όπως θα έλεγε και ο Σόπενχαουερ: "είτε ψηφίσεις, είτε δεν ψηφίσεις χαμένος θα ‘σαι. Είτε ψηφίσεις αυτό το κόμμα, είτε ψηφίσεις το άλλο κόμμα πάλι χαμένος θα ‘σαι".
Τρεις ημέρες ηρωισμού [για να θυμηθούμε και τη σημερινή επέτειο] μας στοίχησαν τριάντα χρόνια δουλείας. Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι αυτή που πήρε στα χέρια της τα ηνία της χώρας; Ας αναρωτηθεί κάποτε [ένα σπαραχτικό, δακρύβρεχτο, τηλεοπτικό "συγγνώμη" δεν πείθει] τι πήγε στραβά και γιατί ο τόπος βυθίστηκε αργά αργά σ ένα φασίζον, αρχοντοχωριάτικο, άπληστο life style. Γιατί ο Λαλιώτης και ο Κωστόπουλος έγιναν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Τους μόνους που λυπάμαι είναι τους φοιτητές μου και τα νέα παιδιά που καλούνται σήμερα να πληρώσουν τις αμαρτίες των γονιών τους. Η βιβλική ρήση επαληθεύεται δυστυχώς με τον πιο σκληρό τρόπο. Όσο για μας; Ο Δάντης δεν προέβλεψε έναν κύκλο στην" Κόλασή" του, πιο κάτω από τον τελευταίο, που να μας αρμόζει. Εκεί θα πρέπει να βράζουμε στον αιώνα τον άπαντα μπας και μας συγχωρηθούν κάποτε οι αμαρτίες μας. Γιατί μπορεί να μην υπήρξαμε "Άκηδες" και "Κίμωνες", αλλά είτε με τη σιωπή μας, είτε με την συγκατάβασή μας τους στηρίξαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους ανεχθήκαμε.
ΥΓ. "Αν και στον βούρκο κάποιοι από μας κοιτούν τ' αστέρια". Όσοι έχουν το σθένος του Wilde ας ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Όσο για την ψήφο, όπως θα έλεγε και ο Σόπενχαουερ: "είτε ψηφίσεις, είτε δεν ψηφίσεις χαμένος θα ‘σαι. Είτε ψηφίσεις αυτό το κόμμα, είτε ψηφίσεις το άλλο κόμμα πάλι χαμένος θα ‘σαι".
.....
* Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατες τις συλλογές, Διακοπές στην πραγματικότητα (2009) [η οποία απέσπασε το Βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» (2010)] και Σονέτα της συμφοράς (2011), και τρεις συλλογές δοκιμίων, Ο άλλος τόπος (1994), Ποιον αφορά η ποίηση; Σκέψεις για μια τέχνη περιττή (2007), το Διπλό όνειρο της γραφής (2010, από κοινού με τον Χρήστο Χρυσόπουλο). Τον Νοέμβριο κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Έχει μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των: Walt Whitman, Εzra Pound, John Ashbery, William Blake, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e. cummings, Michael Longley και Wallace Stevens. Διευθύνει το περιοδικό «Ποιητική». Πρόσφατα κυκλοφόρησε και η μετάφρασή του των Τεσσάρων Κουαρτέτων του Τ. Σ. Έλιοτ. Διδάσκει Ιστορία και Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος και δημιουργική ποιητική γραφή στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ).
