ANONYMOUS ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ ΑΠ' ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ ΤΟΥ WIKILEAKS: Το αντάρτικο στο Διαδίκτυο άρχισε

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ τα διεθνή ΜΜΕ φωνάζουν «κυβερνοπόλεμος» και πολυεθνικές εταιρείες προσπαθούν να οχυρωθούν στον ψηφιακό κόσμο από τις επιθέσεις των χιλιάδων χακτιβιστών που συνασπίζονται κάτω από την μπαντιέρα των Anonymous, στη Θεσσαλονίκη ένας από τους νεαρούς που ζύμωσαν την ιδεολογία των χακτιβιστών ζει τις δυσκολότερες ώρες της ζωής του.

Ενας εκ των χακτιβιστών (χάκερ-ακτιβιστής) είναι Θεσσαλονικιός και μιλώντας στο Enet.gr για τους Anonymous, ξεκαθαρίζει: «Δεν υπάρχει κάποιο κέντρο, ούτε μια συγκεκριμένη ομάδα που καθοδηγεί. Μια ιδέα ή ένα κείμενο τα οποία κρίνονται σωστά και κατάλληλα ν' αντιπρο-σωπεύουν το κίνημα, διαδίδονται σχεδόν αυτόματα...» (φωτ. Ass. Press)

  Το κινητό του είναι πια κλειστό. Είναι πολύ προσεκτικός στο e-mail. Μάλλον αναδιοργανώνει την ψηφιακή του περσόνα και ελπίζει στην καλή του τύχη. Εως την Παρασκευή έγραφε κείμενα θέσεων για τους Anonymous και την Επιχείρηση Ανταπόδοση (Operation Payback) που είχε στόχο γίγαντες όπως η MasterCard, η Visa, το PayPal, ως αντίποινα για τον στραγγαλισμό του WikiLeaks. Οι θέσεις που διατυπώνονταν εκεί, έγιναν κατ' αρχήν δεκτές από τους άλλους ομοϊδεάτες και έπειτα αναπαράχθηκαν από παραδοσιακά μέσα και κοινωνικά δίκτυα σε εκπληκτικό βαθμό.

Η δράση των Anonymous έχει χαρακτηριστεί από διαδήλωση στο Ιντερνετ έως τρομοκρατική πράξη. Αλλά σύμφωνα με το «Μανιφέστο» τους, «είναι η Ζωντανή Δικτυακή Συνείδηση, συγκροτημένη από άτομα που κατά καιρούς ταυτίζονται σε ιδανικά και στόχους» και «είναι αποκεντρωμένοι και για αυτό ελεύθεροι». Λέξεις που μοιάζουν να σκιαγραφούν ένα πρωτοφανές πολιτικό κίνημα.

Την Παρασκευή ο νεαρός Ελληνας (ας τον πούμε Α) στέλνει ένα δελτίο Τύπου για να διορθώσει λάθη στα ρεπορτάζ των ΜΜΕ διεθνώς. Σημειώνει ότι δεν θα κλέψουν προσωπικά δεδομένα και δεν θα επιτεθούν σε κρίσιμες υποδομές. Οι θέσεις του πάλι αναπαράγονται με απίστευτη μαζικότητα. Ομως κάνει ένα κρίσιμο λάθος, που επιτρέπει σε ερευνητές με καλές γνώσεις υπολογιστών να ανακαλύψουν την ταυτότητά του.

Το όνομά του εμφανίζεται σε ιστοσελίδες υπερασπιστών και πολέμιων των Anonymous και προκαλεί χάος. Αλλοι τον βρίζουν, άλλοι προσπαθούν να τον προστατεύσουν. Γράφεται και σβήνεται συνεχώς. Ταυτόχρονα πολλοί προσπαθούν να τον προσεγγίσουν για να πάρουν πληροφορίες. Την ίδια ώρα συλλαμβάνεται στην Ολλανδία ένα 16χρονο μέλος της ομάδας.

Ελεύθερη πληροφορία...

Μιλήσαμε με τον Α και δηλώσεις του φιλοξενήθηκαν από το Σάββατο στο Enet.gr. Μας είπε ότι «Δεν υπάρχει κάποιο κέντρο, ούτε μια συγκεκριμένη ομάδα που καθοδηγεί. Μία ιδέα η οποία κρίνεται σωστή, ένα κείμενο ή μια άποψη η οποία κρίνεται από έναν μεγάλο αριθμό ατόμων ως κατάλληλη να αντιπροσωπεύσει το κίνημα, διαδίδεται σχεδόν αυτόματα».

Οι Anonymous έχουν γίνει διάσημοι αλλά δεν ξέρουμε πολλά για αυτούς. Συντονίζονται από σχεδόν ξεχασμένες πλατφόρμες του Ιντερνετ, όπως τα κανάλια του IRC. Ο Α υποστηρίζει ότι «βασικές αρχές του κινήματος είναι η ελευθερία λόγου και Τύπου στο Ιντερνετ και η ελευθερία της πληροφορίας».

Απαντώντας σε διάσπαρτες κατηγορίες, υποστηρίζει ότι «η Επιχείρηση Ανταπόδοση δεν στόχευσε ποτέ τον κόσμο που χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες αυτών των εταιρειών. Σε άρθρα του ξένου Τύπου σχετικά με την Operation Payback, υπήρχε μια σύγχυση. Εδιναν την εντύπωση ότι οι Anonymous είναι μια ομάδα από χάκερ, που θα αποκτούσαν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα και αριθμούς πιστωτικών καρτών. Είχαν προκαλέσει μια αίσθηση τρόμου η οποία περισσότερο έβλαπτε το κίνημα παρά το βοηθούσε».

Αποδίδει την προσωπική του εμπλοκή στην προσπάθεια να εξηγήσει τι είναι οι Anonymous. «Δυστυχώς, λόγω βιασύνης και απροσεξίας μου, μεταδόθηκε και το όνομά μου. Γεγονός -αν μη τι άλλο- ειρωνικό». *

Δέντρα που σώζουν τη δυτική Αφρική

ΠΩΣ ΠΡΑΣΙΝΙΣΑΝ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΧΑΡΑ: Καινοτομία εναντίον πείνας

Του MARK HERTSGAARD*

 

Στον Νίγηρα, σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού απειλείται από το λιμό, ενώ στο Τσαντ το όριο του συναγερμού έχει ήδη ξεπεραστεί. Η σημερινή κατάσταση οφείλεται στο συνδυασμό της εκρηκτικής ανόδου της τιμής των τροφίμων με την ξηρασία και τη μείωση της διεθνούς βοήθειας. Ομως, ορισμένες νέες αγροτικές τεχνικές έχουν μεταμορφώσει μερικές ημιερημικές εκτάσεις σε πιο παραγωγικές γαίες. Βέβαια, πρόκειται για πειράματα περιορισμένης έκτασης, τα οποία, ωστόσο, παρακολουθούνται με προσοχή.

Οι σοδειές έχουν αυξηθεί και οι οικογένειες δεν φεύγουν απ' τον τόπο τους χάρη στην πρωτοπόρο δενδροκομία

Βρισκόμαστε στην Μπουρκίνα Φάσο, στη Δυτική Αφρική. Ο ήλιος δύει έπειτα από μία ημέρα αποπνικτικής ζέστης. Ομως, στην αγροτική εκμετάλλευση του Γιακούμπα Σαβαντόγκο ο αέρας είναι πολύ πιο δροσερός. Με ένα μικρό τσεκούρι στον ώμο του, ο αγρότης με τα γκρίζα γένια διασχίζει το δασύλλιο και τα χωράφια του με άνεση που θυμίζει πολύ νεότερο άντρα. Αν και ο Σαβαντόγκο δεν γνωρίζει γραφή και ανάγνωση, δεν παύει να είναι ένας από τους πρωτοπόρους της αγροτικής δενδροκομίας, μιας προσέγγισης της γεωργίας που στηρίζεται στην ενσωμάτωση δέντρων στο σύστημα γεωργικής παραγωγής. Η συγκεκριμένη τεχνική, η οποία έχει επιτρέψει τη μεταμόρφωση της Δυτικής Υποσαχάριας Αφρικής (Σαχέλ) κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, αποτελεί ένα από τα πλέον υποσχόμενα παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο οι φτωχοί πληθυσμοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Ντυμένος με μια σκούρα βαμβακερή κελεμπία κι έναν λευκό σκούφο, ο Σαβαντόγκο στέκεται δίπλα στις ακακίες και στις τζιτζιφιές που ρίχνουν τη σκιά τους σε ένα μικρό περιφραγμένο χώρο όπου περιφέρονται καμιά εικοσαριά φραγκόκοτες. Το μεγαλύτερο μέρος της γεωργικής του εκμετάλλευσης -200 στρέμματα, έκταση ιδιαίτερα σημαντική σε σχέση με τα τοπικά δεδομένα- ανήκει στην οικογένειά του εδώ και αρκετές γενιές. Ομως, η γη εγκαταλείφθηκε κατά τη διάρκεια της μεγάλης ξηρασίας (1972-1984), ενώ την ίδια περίοδο η μείωση των ετήσιων βροχοπτώσεων κατά μέσον όρο 20% κατέστρεψε την παραγωγή τροφίμων στο Σαχέλ και μετέτρεψε μεγάλες εκτάσεις σαβάνας σε έρημο, με αποτέλεσμα να υπάρξουν εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί από το λιμό.

Ο Σαβαντόγκο διηγείται: «Οι άνθρωποι βρέθηκαν σε τόσο άθλια κατάσταση, ώστε αναγκάστηκαν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονταν». Από την πλευρά του, ξανάρχισε να χρησιμοποιεί το «ζάι», μια τεχνική που είχαν ανακαλύψει εδώ και αιώνες οι ντόπιοι χωρικοί και η οποία συνίσταται στη διάνοιξη μικρής τρύπας κοντά στη ρίζα του φυτού, έτσι ώστε να συγκεντρώνεται εκεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της επιφανειακής απορροής του νερού από τις σπάνιες βροχοπτώσεις. Μάλιστα, για να κατορθώσει να συγκεντρώσει ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες νερού, αύξησε τις διαστάσεις κάθε τρύπας. Ομως, η μεγαλύτερη καινοτομία του ήταν ότι πρόσθεσε στις τρύπες κοπριά κατά τη διάρκεια της ξηράς εποχής, πράγμα που οι συντοπίτες του θεωρούσαν μεγάλη σπατάλη.

ΤΡΥΠΕΣ... ΓΙΑ ΝΕΡΟ

Κι όμως, η συγκέντρωση νερού και λίπανσης μέσα σε αυτές τις τρύπες, αύξησε την απόδοση των καλλιεργειών του. Ωστόσο, δεν είχε προβλέψει το σημαντικότερο αποτέλεσμα της τεχνικής του: μέσα στα χωράφια όπου καλλιεργούσε κεχρί και σόργο άρχισαν να φυτρώνουν δέντρα, τα οποία προέρχονταν από τους σπόρους που περιείχε η κοπριά. Υστερα από μερικές καλλιεργητικές περιόδους, αποδείχθηκε ότι τα δέντρα, τα οποία τώρα φτάνουν σε ύψος κάποιων μέτρων, συνέβαλαν στην αύξηση της απόδοσης των καλλιεργειών, ενώ παράλληλα λίπαιναν και το έδαφος: «Από τη στιγμή που άρχισα να εφαρμόζω αυτή τη μέθοδο αποκατάστασης των υποβαθμισμένων εδαφών, η οικογένειά μου απαλλάχτηκε από τη διατροφική ανασφάλεια, ακόμα και τις δύσκολες χρονιές».

Η αγροτική δενδροκομία που επινόησε ο Σαβαντόγκο έχει ήδη επεκταθεί σε μεγάλες περιοχές όχι μονάχα της Μπουρκίνα Φάσο, αλλά και των γειτονικών χωρών, στον Νίγηρα και στο Μάλι, συμβάλλοντας στη μετατροπή εκατομμυρίων στρεμμάτων ημιερημικών εκτάσεων σε πιο παραγωγική γη. Μάλιστα, ο Κρις Ρέιτζ, ολλανδός γεωγράφος ο οποίος εργάστηκε επί τριάντα χρόνια στην περιοχή, εκτιμά ότι «χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για τη μεγαλύτερη θετική οικολογική ανατροπή στο Σαχέλ, κι ίσως σε ολόκληρη την Αφρική».

Στην τεχνική ορολογία, η μέθοδος αποκαλείται «υποβοηθούμενη φυσική αναγέννηση» (ΥΦΑ). Διάφορες επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν τα πολλαπλά θετικά αποτελέσματα της εισαγωγής δέντρων μέσα στις καλλιέργειες: προστατεύουν τα νεαρά βλαστάρια από τον άνεμο, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουν στη διατήρηση της υγρασίας του εδάφους. Επιπλέον, η σκιά τους προστατεύει τις καλλιέργειες από τη ζέστη. Οταν τα φύλλα τους πέφτουν, δημιουργούν ένα προστατευτικό στρώμα που διατηρεί την υγρασία του εδάφους αυξάνοντας τη γονιμότητά του, ενώ παράλληλα χρησιμεύουν και ως τροφή για τα ζώα. Μάλιστα, σε περίπτωση λιμού, οι κάτοικοι μπορούν ακόμα και να τραφούν με τα φύλλα ορισμένων δέντρων. «Στο παρελθόν, υπήρχαν φορές που οι αγρότες αναγκάζονταν να σπείρουν το χωράφι τους ακόμα και τέσσερις ή πέντε φορές, επειδή ο άνεμος παράσερνε μακριά τους σπόρους», εξηγεί ο Ρέιτζ, ο οποίος υμνεί τα πλεονεκτήματα της ΥΦΑ και προωθεί την τεχνική με ζήλο ιεραποστόλου. «Τα δέντρα δημιουργούν φραγμό ενάντια στον άνεμο και σταθεροποιούν το έδαφος, το οποίο δεν κινδυνεύει πλέον από τη διάβρωση -αρκεί να σπείρει κανείς μονάχα μία φορά».

Επίσης, το ζάι και οι διάφορες άλλες τεχνικές συλλογής του βρόχινου νερού συνέβαλαν στον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα. Οπως αναφέρει ο Ρέιτζ, «τη δεκαετία του 1980, σε διάφορες περιοχές της περιφέρειας, η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα κατέβαινε ένα μέτρο το χρόνο. Από τότε που άρχισε να εφαρμόζεται το ζάι και οι διάφορες άλλες τεχνικές συλλογής του βρόχινου νερού, η στάθμη του ανέβηκε κατά πέντε μέτρα, παρά τη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού στην περιοχή». Μάλιστα, σε ορισμένες ζώνες μετρήθηκε άνοδος της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα έως και δεκαεπτά μέτρων. Οι μελέτες αναφέρουν παρόμοια αποτελέσματα και στον Νίγηρα.

Οσο περνούσε ο χρόνος, ο Σαβαντόγκο άρχισε να παθιάζεται με τα δέντρα. Σήμερα, η αγροτική του εκμετάλλευση θυμίζει περισσότερο δάσος και λιγότερο καλλιέργειες. «Στην αρχή, αναμείγνυα τα δέντρα και τις καλλιέργειες. Ομως, έφτασα στο σημείο να προτιμώ τα δέντρα, επειδή προσφέρουν άλλα πλεονεκτήματα». Πράγματι, προσφέρονται για εκμετάλλευση: τα κλαδιά τους κλαδεύονται και πωλούνται κάθε χρόνο, χώρια που τα οφέλη που εξασφαλίζουν στο έδαφος διευκολύνουν το φύτρωμα κι άλλων δέντρων. «Οσο περισσότερα δέντρα έχεις, τόσο αυξάνονται τα εισοδήματά σου».

Με την επέκταση της δασικής έκτασής του, ο Σαβαντόγκο ήταν σε θέση να πουλάει καυσόξυλα, ξυλεία για έπιπλα και οικοδομική ξυλεία. Τα δέντρα παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην παραδοσιακή φαρμακευτική τέχνη, γεγονός διόλου αμελητέο σε μια περιοχή όπου τα σύγχρονα φάρμακα είναι σπάνια και πανάκριβα.

Βέβαια, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι αυτοί οι αγρότες δεν φυτεύουν δέντρα με τον τρόπο που προέτρεπε τον πληθυσμό της Κένυας η βραβευμένη με Νόμπελ ακτιβίστρια Ουανγκάρι Μαατάι και το κίνημά της «Πράσινη Ζώνη»: κάτι τέτοιο θα αποτελούσε γι' αυτούς μια πολυδάπανη και παρακινδυνευμένη υπόθεση. Το μόνο που κάνουν είναι να περιποιούνται και να προστατεύουν τα δέντρα που φυτρώνουν από μόνα τους. Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες που αφορούν τη Δυτική Υποσαχάρια Αφρική, το 80% των δέντρων που φυτεύονται από τις οργανωμένες εκστρατείες δενδροφύτευσης ξεραίνονται έπειτα από ένα ή δύο χρόνια. Αντίθετα, τα δέντρα που φυτρώνουν μόνα τους είναι ενδημικά είδη και συνεπώς ανθεκτικότερα. Εξάλλου, δεν στοιχίζουν τίποτε.

Και στο Μάλι επίσης υπάρχουν δέντρα που φυτρώνουν παντού, ανάμεσα στις καλλιέργειες. Στο πάμπτωχο χωριό Σοκούρα, οι κατοικίες κατασκευάζονται από κλαδιά που καλύπτονται με λάσπη. Δεν υπάρχει ούτε νερό ούτε ηλεκτρικό, τα παιδιά φοράνε βρόμικα και σκισμένα ρούχα, μάλιστα, η κοιλιά πολλών είναι πρησμένη εξαιτίας του υποσιτισμού. Κι όμως, σύμφωνα με τους κατοίκους, η ζωή τους βελτιώνεται, εν μέρει χάρη στα δέντρα.

ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΣ

Ο Ουμάρ Γκουίντο κατέχει 60 στρέμματα, στα οποία καλλιεργεί κεχρί και σόργο. Πριν από δέκα χρόνια άρχισε να υιοθετεί τις συμβουλές της Sahel Eco, μιας αγγλομαλιανής οργάνωσης που προωθεί την αγροτική δενδροκομία. Σήμερα, η γη του είναι διάσπαρτη με δέντρα, σχεδόν ένα ανά πέντε μέτρα, και οι υδάτινοι πόροι του έχουν αυξηθεί. Επιστρέφοντας στο χωριό, μας δείχνει τις ορθογώνιες αποθήκες δημητριακών, φτιαγμένες -όπως και τα σπίτια- από ξύλινα πλαίσια καλυμμένα με λάσπη. Στο εσωτερικό τους βρίσκονται σημαντικά αποθέματα κεχριού: η διατροφική ασφάλεια έχει εξασφαλιστεί μέχρι την επόμενη σοδειά, κι ίσως και για ακόμα μεγαλύτερο διάστημα. Ενας χωρικός μάς εξηγεί: «Παλιά, οι περισσότερες οικογένειες διέθεταν μονάχα μια αποθήκη. Τώρα έχουν τρεις ή τέσσερις. Κι όμως, τα χωράφια τους δεν αυξήθηκαν. Επιπλέον, τώρα έχουμε και ζώα».

Για να επιτευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα, χρειάστηκε να κάνουν και οι κυβερνήσεις σημαντικές επιλογές. Ο Σαλίφ Γκουίντο (απλή συνωνυμία με τον Ουμάρ), ένας αγρότης από άλλο χωριό του Μάλι, το Εντέ, διηγείται πώς οι χωρικοί ανασύστησαν μια παλιά οργάνωση αγροτών, την Barahogon, η οποία για γενιές ολόκληρες ενθάρρυνε τη διατήρηση και τη διαχείριση του πλούτου που αποτελούσαν τα δέντρα· όμως, οι δραστηριότητές της σταμάτησαν, όταν κηρύχθηκε παράνομο το κόψιμο των δέντρων. Πράγματι, η γαλλική αποικιακή διοίκηση διακήρυξε ότι όλα τα δέντρα αποτελούσαν ιδιοκτησία του κράτους, γεγονός που της επέτρεψε να πωλεί δικαιώματα υλοτομίας στους ξυλοκόπους.

Παρόμοιες ρυθμίσεις ίσχυσαν και μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας. Οι χωρικοί που συλλαμβάνονταν να κλαδεύουν ή να κόβουν δέντρα τιμωρούνταν. Ετσι, ξερίζωναν αμέσως τα νεαρά βλαστάρια των δέντρων μόλις φύτρωναν, για να αποφύγουν στο μέλλον τυχόν προβλήματα με τις αρχές. Η συνέχιση αυτών των πρακτικών κατά τη διάρκεια αρκετών γενεών είχε ως αποτέλεσμα να απογυμνώνεται το έδαφος και να ξεραίνεται ολοένα περισσότερο.

Η ΚΟΠΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η κυβέρνηση του Μάλι ψήφισε νόμο με τον οποίο μεταβιβαζόταν στους αγρότες η ιδιοκτησία των δέντρων που βρίσκονταν στη γη τους. Η εξέλιξη οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι φοβήθηκε τον θυμό των αγροτών οι οποίοι, έξαλλοι από την κακομεταχείριση που υφίσταντο, είχαν σκοτώσει κάμποσους δασικούς υπαλλήλους. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έλαβαν γνώση του νόμου μονάχα όταν η οργάνωση Sahel Eco ξεκίνησε μια ενημερωτική εκστρατεία. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να διαδίδεται με ταχύτατους ρυθμούς η ΥΦΑ. Κι όπως εξηγεί ο Τόνι Ρινόντο, αυστραλός γεωπόνος ιεραπόστολος, η πρωτοβουλία αυτή άρχισε να διαδίδεται στον Νίγηρα μονάχα όταν οι αρχές ανέστειλαν την ισχύ των νομοθετικών διατάξεων που απαγόρευαν την κοπή των δέντρων -για να φυτέψουν δέντρα οι αγρότες, πρέπει να έχουν και το δικαίωμα να τα κόβουν...

Σε ολόκληρη τη Δυτική Υποσαχάρια Αφρική παρατηρήθηκε το ίδιο φαινόμενο: η ΥΦΑ διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, από αγρότη σε αγρότη κι από χωριό σε χωριό, στο βαθμό που οι άνθρωποι διαπίστωναν με τα ίδια τους τα μάτια τα θετικά της αποτελέσματα. Στο εξής, χάρη στην αγροτική δενδροκομία, είναι δυνατόν να διακρίνουμε στις δορυφορικές φωτογραφίες του Αμερικανικού Γεωλογικού Ινστιτούτου (US Geological Survey) τη μεθόριο ανάμεσα στον Νίγηρα και στη Νιγηρία. Στην πλευρά του Νίγηρα βλέπουμε άφθονη φυτοκάλυψη του εδάφους. Αντιθέτως, στη Νιγηρία το έδαφος είναι σχεδόν γυμνό, καθώς απέτυχαν με θεαματικό τρόπο τα ευρύτατα προγράμματα φύτευσης δέντρων.

Ακόμα και υπέρμαχοι της ΥΦΑ, όπως ο Ρέιτζ κι ο Ρινόντο, όταν το 2008 είδαν τις δορυφορικές αυτές λήψεις έμειναν άναυδοι. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι -μονάχα στον Νίγηρα- οι αγρότες είχαν φυτέψει 200 εκατομμύρια δέντρα και είχαν βελτιώσει την ποιότητα περίπου 3.125 τετραγωνικών χιλιομέτρων υποβαθμισμένης γης.

Απ' ό,τι αφήνουν να διαφανεί τα τελευταία διαθέσιμα δεδομένα, οι περιοχές του νότιου τμήματος της χώρας όπου εφαρμόζεται η αγροτική δενδροκομία, είναι εκείνες που αποδεικνύονται ανθεκτικότερες στη σημερινή ξηρασία. Ο Ρέιτζ εξηγεί ότι, επιπλέον, τα δέντρα αποτελούν ένα οικονομικό όπλο το οποίο επιτρέπει την αντιμετώπιση των συνεπειών της ξηρασίας: κατά τη διάρκεια της ξηρασίας του 2005, οι χωρικοί έκοψαν δέντρα, πούλησαν την ξυλεία και με τα χρήματα που εισέπραξαν αγόρασαν δημητριακά.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΟΠΛΟ

Η ΥΦΑ στηρίζεται σε γνώσεις που διατίθενται δωρεάν και δεν προϋποθέτει καμία εξάρτηση από την ξένη βοήθεια. Συνεπώς, συμπεραίνει ο Ρέιτζ, είναι πολύ διαφορετική από το αναπτυξιακό μοντέλο των «χωριών της χιλιετίας» που προωθεί ο Τζέφρι Σακς, ο διευθυντής του Ινστιτούτου της Γης του Πανεπιστημίου Κολούμπια, ο οποίος διαθέτει μεγάλη διεθνή επιρροή. Το πρόγραμμα παρέχει στα χωριά αυτό που θεωρεί ως ένα ολοκληρωμένο πακέτο υπηρεσιών που απαιτούνται για την ανάπτυξη: σύγχρονους σπόρους και λιπάσματα, γεωτρήσεις για πρόσβαση σε πόσιμο νερό, κλινικές. Ο Ρέιτζ υποστηρίζει ότι, «όσο ελκυστικό κι αν φαίνεται αυτό το όραμα για την εξάλειψη της πείνας στην Αφρική, έχει ένα πρόβλημα: δεν μπορεί να λειτουργήσει. Πράγματι, το πρόγραμμα των "Χωριών της Χιλιετίας" απαιτεί την πραγματοποίηση σημαντικών επενδύσεων σε κάθε χωριό, καθώς και την παροχή διεθνούς βοήθειας για αρκετά χρόνια.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν μπορεί να αποτελέσει μια βιώσιμη λύση. Κι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η διεθνής κοινότητα θα προσφέρει τα δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για τη δημιουργία δεκάδων "Χωριών της Χιλιετίας" στην Αφρική». Οντως, μετά την οικονομική κρίση του 2008, η ξένη βοήθεια στέρεψε.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να διαδραματίσει κάποιον ρόλο: μπορεί να χρηματοδοτήσει -και μάλιστα με πολύ χαμηλό κόστος- τη διάδοση της πληροφόρησης η οποία επέτρεψε στην ΥΦΑ να κερδίσει με τόσο μεγάλη αποτελεσματικότητα τη Δυτική Υποσαχάρια Αφρική. Οσο κι αν οι αγρότες ήταν εκείνοι που πρώτοι αφιερώθηκαν στον αγώνα για την προβολή των πλεονεκτημάτων της, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έλαβαν αποφασιστικής σημασίας βοήθεια από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως η Sahel Eco κι από μια χούφτα ακτιβιστές όπως ο Ρέιτζ κι ο Ρινόντο. Οπως δηλώνει ο Ρέιτζ, ο οποίος μίλησε γι' αυτήν την ιδέα στον πρόεδρο της Αιθιοπίας, όλοι αυτοί ελπίζουν ότι θα διαδώσουν την ΥΦΑ και σε άλλες αφρικανικές χώρες, μέσα από «πρωτοβουλίες για να ξαναπρασινίσει η Αφρική».

Ομως, πρέπει ταυτόχρονα να ληφθούν και μέτρα για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η οποία μετατρέπει την Υποσαχάρια Αφρική σε αφιλόξενο τόπο. Κι αυτό, γιατί κάθε μορφή προσαρμογής σε μια αλλαγή έχει και τα όριά της: εάν δεν μειωθούν οι ποσότητες αερίων που εκλύονται στην ατμόσφαιρα και συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, η άνοδος της θερμοκρασίας θα εξουδετερώσει τελικά ακόμα και τις πλέον φιλόδοξες τακτικές.

*Δημοσιογράφος, «The Nation», Νέα Υόρκη.

Τρεις μύθοι για την ψηφιακή δημοσιογραφία: Το Αφγανιστάν στο WikiLeaks

Του CHRISTIAN CHRISTENSEN*

Η δημοσιοποίηση των ημερολογίων του αφγανικού πολέμου στο WikiLeaks(1), με άρθρα που δημοσιεύθηκαν στον «Guardian», τους «New York Times» και το «Spiegel» κατόπιν συμφωνίας με το WikiLeaks, έγινε είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η «Monde Diplomatique», σε συνεργασία με τις ιστοσελίδες Owni και Slate.fr, διέθεσε επίσης τα έγγραφα διαδικτυακά μέσω ενός ειδικού ιστότοπου. Εύλογα, οι συνέπειες ως προς το θέμα της ασφάλειας θα συζητούνται για χρόνια. Η αποκάλυψη περισσότερων από 90.000 εγγράφων ανοίγει, όμως, και τον δημόσιο διάλογο πάνω στην αυξανόμενη ισχύ της ψηφιακής δημοσιογραφίας και των κοινωνικών δικτύων(2). Πολλές από αυτές τις συζητήσεις έχουν τις ρίζες τους σε αυτό που αποκαλώ διαδικτυακούς ή ψηφιακούς μύθους -μύθους που πηγάζουν από ρομαντικές, ντετερμινιστικές αντιλήψεις περί τεχνολογίας.

Μύθος πρώτος: Η δύναμη των κοινωνικών δικτύων

Οι ειδικοί και οι σχολιαστές των ΜΜΕ συχνά ερωτώνται για το τι μας αποκαλύπτει η υπόθεση των WikiLeaks σχετικά με τη δύναμη των κοινωνικών δικτύων, και ιδιαιτέρως σχετικά με την ειδησεογραφική κάλυψη των πολέμων. Δεν υπάρχει κάτι λανθασμένο σε αυτή την ερώτηση, όμως καταδεικνύει σαφώς μια ανησυχητική τάση να τοποθετούνται όλες οι μορφές των κοινωνικών δικτύων (ιστολόγια, Twitter, Facebook, YouTube, WikiLeaks) κάτω από την ίδια υπερμεγέθη ομπρέλα. Ο μύθος λέει πως όλα τα κοινωνικά δίκτυα είναι ομοιογενή, καθώς βασίζονται σε παρόμοιες τεχνολογίες. Το WikiLeaks, όμως, δεν έχει καμία σχέση με το Twitter ή το YouTube. Εκείνο που το διακρίνει είναι η διαδικασία επαλήθευσης από την οποία πρέπει να περάσει το υλικό που υποβάλλεται προκειμένου να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα. Αυτό μπορεί να μοιάζει με λεπτομέρεια, αλλά πλήττει καίρια τις «τεχνο-ουτοπικές» αντιλήψεις περί «κοινόχρηστων υλικών», ιστοσελίδων όπου οποιοσδήποτε μπορεί να αναρτήσει (σχεδόν) οτιδήποτε, το οποίο όλοι μπορούν να διαβάσουν, να ακούσουν και να δουν.

Η πραγματική δύναμη του WikiLeaks δεν έγκειται τόσο πολύ στην τεχνολογία -βεβαίως και βοηθάει, υπάρχουν όμως εκατομμύρια ιστοσελίδες στον κυβερνοχώρο- όσο στην εμπιστοσύνη που έχουν οι αναγνώστες στην αυθεντικότητα αυτού που διαβάζουν· πιστεύουν πως εκείνοι που εργάζονται στο WikiLeaks διασφαλίζουν την ακρίβεια του υλικού. Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες βίντεο από το Ιράκ και το Αφγανιστάν στο YouTube που δείχνουν τις συμμαχικές δυνάμεις να εμπλέκονται σε αμφισβητήσιμες -και σε μερικές περιπτώσεις εμφανώς παράνομες- επιθετικές πράξεις.

Κι όμως, κανένα από αυτά τα κλιπ δεν είχε ούτε κατά διάνοια τον αντίκτυπο ενός και μόνο βίντεο που αναρτήθηκε στο WikiLeaks και παρουσίαζε πλήθος αμάχων (ανάμεσά τους και δύο δημοσιογράφους του Ρόιτερς) να πλήττονται θανάσιμα από μεγάλης ισχύος αεροπορικά πυροβόλα σε προάστιο της Βαγδάτης. Γιατί; Διότι, αν και ένα ολοκληρωτικά ανοιχτό σύστημα μπορεί να φαίνεται ελκυστικό στη θεωρία, το πόσο πολύτιμη είναι μια πληροφορία εξαρτάται από τον βαθμό αξιοπιστίας της. Και το WikiLeaks έχει εγκαταστήσει έναν μηχανισμό εξακρίβωσης που το Twitter, το Facebook, το YouTube και τα περισσότερα ιστολόγια δεν διαθέτουν.

Μύθος δεύτερος: Το έθνος-κράτος πεθαίνει

Αν η υπόθεση του WikiLeaks μάς δίδαξε κάτι, είναι πως το έθνος-κράτος δεν βρίσκεται σε αποσύνθεση. Μεγάλο μέρος του λόγου περί του Διαδικτύου -και των κοινωνικών δικτύων ειδικότερα- περιστρέφεται γύρω από την υπόθεση πως ζούμε πλέον σε μια ψηφιακή κοινωνία δίχως σύνορα.

Η αντίληψη πως το έθνος-κράτος βρίσκεται σε μαρασμό είχε μεγάλη πέραση σε συγκεκριμένους ακαδημαϊκούς κύκλους για αρκετά χρόνια, όμως τα γεγονότα των τελευταίων μηνών μας προκαλούν αμφιβολίες. Οι επικεφαλής του WikiLeaks αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα τον ζωτικό ρόλο του έθνους-κράτους, ιδιαιτέρως σε ό,τι έχει να κάνει με τον νόμο. Παρά τον ισχυρισμό του Τζέι Ρόζεν, καθηγητή δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, πως «είναι ο πρώτος στον κόσμο ειδησεογραφικός οργανισμός χωρίς πατρίδα», το WikiLeaks έχει σαφή «σύνορα».

Ημιεπισήμως η βάση του βρίσκεται στη Σουηδία, όπου χαίρει της προστασίας που παρέχεται από τον σουηδικό νόμο σε καταμηνυτές εταιρικών και άλλων ατασθαλιών, όπως και των εγγυήσεων που αφορούν την ανωνυμία των πηγών (αν και έχουν εγερθεί ορισμένες αμφιβολίες για το αν ο σουηδικός νόμος όντως παρέχει προστασία στο WikiLeaks)(3). Οπως ανέφερε το New Yorker τον Ιούνιο του 2010, το WikiLeaks φιλοξενείται σε σουηδικό διαδικτυακό πάροχο που ονομάζεται PRQ. Οποιο υλικό υποβάλλεται στο WikiLeaks διέρχεται από το PRQ και καταλήγει σε διακομιστές δικτύου που εδρεύουν στο Βέλγιο. Γιατί στο Βέλγιο, θα αναρωτηθείτε. Επειδή το Βέλγιο έχει τους δεύτερους πιο ισχυρούς νόμους για την προστασία των πηγών. Επιπλέον, ο ιδρυτής του WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ, επέλεξε την Ισλανδία ως την τοποθεσία για την αποκρυπτογράφηση του από αέρος βίντεο των φόνων στη Βαγδάτη. Η Ισλανδία πρόσφατα ενέκρινε την Icelandic Modern Media Initiative (Ισλανδική Πρωτοβουλία Σύγχρονων ΜΜΕ), σχεδιασμένη για να μετατρέψει τη χώρα σε παγκόσμιο καταφύγιο για καταμηνυτές ατασθαλιών, για άσκηση ερευνητικής δημοσιογραφίας και ελευθερίας του λόγου.

Πέρα από το WikiLeaks, υπάρχουν και άλλα παραδείγματα της σημασίας που έχουν τα κράτη και οι νόμοι στον ρευστό ψηφιακό κόσμο. Οπως οι πρόσφατες αποφάσεις των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας να προωθήσουν απαγορεύσεις στη δικτυακή ανταλλαγή μηνυμάτων με τις συσκευές BlackBerry ή η κατά τα φαινόμενα ατελείωτη νομική διαμάχη για την απαγόρευση του YouTube στην Τουρκία. Αν και είναι αληθές πως η δομή του WikiLeaks παρακάμπτει τους νόμους κάποιων κρατών (κάτι που γίνεται εφικτό μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας), ταυτόχρονα κάνει χρήση του νομικού πλαισίου άλλων χωρών. Το WikiLeaks δεν λειτουργεί εκτός των πλαισίων του νόμου -απλώς μετακινεί ολόκληρο το παιχνίδι σε μέρη όπου οι κανόνες είναι διαφορετικοί.

Μύθος τρίτος: Η δημοσιογραφία πέθανε

Τα ρεπορτάζ για τον θάνατο της δημοσιογραφίας είναι σαφώς παραφουσκωμένα (για να παραφράσουμε τον Μαρκ Τουέιν). Η περίπτωση του WikiLeaks είναι ενδεικτική της δύναμης που έχει η τεχνολογία να μας κάνει να ξανασκεφθούμε τι εννοούμε με τον όρο «δημοσιογραφία» στις αρχές του 21ου αιώνα. Ταυτόχρονα, όμως, ισχυροποιεί τη θέση της κυρίαρχης δημοσιογραφικής τάσης στον σύγχρονο πολιτισμό. Το WikiLeaks αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τα έγγραφα από το Αφγανιστάν στον «Guardian», τους «New York Times» και το «Spiegel» εβδομάδες πριν δημοσιοποιηθούν διαδικτυακά -σε φορείς κυρίαρχων επικοινωνιακών ομίλων και όχι σε «εναλλακτικές» (και πιθανώς πιο συμπαθητικές) εκδόσεις, όπως το «Nation», το «Ζ Magazine» ή το «IndyMedia». Ο λόγος είναι ασφαλώς πως αυτοί οι τρεις ειδησεογραφικοί φορείς είναι κορυφαίοι διεθνώς ανάμεσα σε αυτούς που ορίζουν τα θέματα της επικαιρότητας. Λίγα μέσα -αφήνοντας κατά μέρος τηλεοπτικά δίκτυα όπως το BBC και το CNN- έχουν τόσο μεγάλη επιρροή όσο οι «New York Times» και ο «Guardian» -και η δημοσίευση των ντοκουμέντων στην αγγλική γλώσσα βοηθάει στη μεγαλύτερη διάδοσή τους. Οι άνθρωποι του WikiLeaks ήταν αρκετά υποψιασμένοι, ώστε να συνειδητοποιήσουν πως οποιαδήποτε δημοσιοποίηση των εγγράφων μέσω Διαδικτύου χωρίς προηγούμενη επαφή με επιλεγμένα ΜΜΕ θα οδηγούσε σε ένα χαοτικό ξέσπασμα άρθρων, μη επικεντρωμένων στην ουσία, σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτό που συνέβη ήταν πως η προσοχή στράφηκε απευθείας στα τρία εν λόγω έντυπα, στα οποία είχε ήδη συνοψισθεί και αναλυθεί μεγάλος αριθμός εγγράφων. Και ο ρόλος που είχε να επιτελέσει το WikiLeaks δεν χάθηκε σε έναν ανεμοστρόβιλο πληροφοριών. Στην υπόθεση περί θανάτου της δημοσιογραφίας (όπως και σε αυτήν περί θανάτου του έθνους-κράτους), η αλλαγή εκλαμβάνεται λανθασμένα ως εξάλειψη. Η δημοσιοποίηση των αφγανικών ημερολογίων δείχνει πως η κυρίαρχη μορφή δημοσιογραφίας ακόμη κατέχει μεγάλη δύναμη, όμως η φύση αυτής της δύναμης έχει μεταλλαχθεί (συγκρινόμενη με 20 ή 30 χρόνια πριν). Ενα παράδειγμα είναι η εξιστόρηση της συνάντησης μεταξύ των στελεχών των «New York Times» και του Λευκού Οίκου που ακολούθησε τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, από τον διευθυντή της εφημερίδας Μπιλ Κέλερ:

«Η κυβέρνηση, αν και καταδίκαζε σφόδρα το WikiLeaks για τη δημοσιοποίηση αυτών των εγγράφων, δεν υπαινίχθηκε πως οι "Times"δεν έπρεπε να γράψουν για αυτά. Αντιθέτως, στις συζητήσεις μας πριν από τη δημοσίευση των άρθρων, αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, αν και αντέκρουαν κάποια από τα συμπεράσματα που εξάγαμε από το υλικό, μας ευχαρίστησαν που χειριστήκαμε προσεκτικά τα έγγραφα και μας ζήτησαν να προσπαθήσουμε να πείσουμε το WikiLeaks να αποσιωπήσει πληροφορίες που θα μπορούσαν να κοστίσουν ζωές. Αυτό το μήνυμα το περάσαμε εκεί που έπρεπε».

Είναι εκπληκτική αυτή η παραδοχή εκ μέρους του διευθυντή της πιο έγκριτης εφημερίδας των ΗΠΑ. Για δύο λόγους: Η περιγραφή της συνάντησης με τον Λευκό Οίκο αφήνει να φανεί μια κάποια υπερηφάνεια στο εγκώμιο του Λευκού Οίκου, σε αντίθεση με τις παραδοσιακές αντιλήψεις του τύπου ως επιτηρητή εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία. Δεύτερον, ο ρόλος των «New York Times» ως μεσάζοντα μεταξύ της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του WikiLeaks καταδεικνύει μια ενδιαφέρουσα νέα δυναμική στον τομέα των ειδήσεων και της ενημέρωσης στις ΗΠΑ.

Στην καρδιά του μύθου περί θανάτου της δημοσιογραφίας (και περί του ρόλου των κοινωνικών δικτύων) βρίσκεται η υπόθεση μιας αιτιακής σχέσης ανάμεσα στην πρόσβαση στην πληροφόρηση και στη δημοκρατική αλλαγή. Η ιδέα πως η πρόσβαση και μόνο στην ανεπεξέργαστη πληροφορία οδηγεί ντε φάκτο στην αλλαγή (ριζική ή όποια άλλη) είναι τόσο ρομαντική, όσο η αντίληψη πως η πρόσβαση και μόνο στην τεχνολογία μπορεί να πετύχει το ίδιο πράγμα. Η πληροφορία, ακριβώς όπως και η τεχνολογία, είναι ωφέλιμη μόνο αν υφίστανται οι γνώσεις και οι δεξιότητες που απαιτούνται για να ενεργοποιηθεί αυτή η πληροφορία. Το WikiLeaks επέλεξε τα τρία συγκεκριμένα έντυπα όχι επειδή κατ' ανάγκην αποτελούσαν αδελφές ψυχές από ιδεολογική σκοπιά για τον Τζούλιαν Ασάνζ και τους συναδέλφους του, αλλά επειδή ήταν προετοιμασμένα σε επαγγελματικό, οργανωτικό και οικονομικό επίπεδο για το έργο της αποκρυπτογράφησης και της διακίνησης του υλικού που τους παρασχέθηκε.

(1) Σ.τ.Μ.: Στις 26 Ιουλίου του τρέχοντος έτους, ο δικτυακός τόπος WikiLeaks.org δημοσιοποίησε 92.000 εμπιστευτικά έγγραφα του αμερικανικού στρατού, τα οποία ουσιαστικά συνθέτουν το ημερολόγιο του πολέμου που ξεκίνησε το 2001 και της κατοχής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

(2) Σ.τ.Μ.: Κοινωνικά δίκτυα (στα αγγλικά: social media, όρος ο οποίος εμπεριέχει και τη διάσταση των ΜΜΕ) είναι μια ομάδα διαδικτυακών εφαρμογών που έχουν δομηθεί πάνω στα ιδεολογικά και τεχνολογικά θεμέλια του Web 2.0 (δηλαδή της τρέχουσας, διαδραστικής φάσης του Διαδικτύου), επιτρέποντας τη δημιουργία και ανταλλαγή περιεχομένου μεταξύ των χρηστών αντί για την προγενέστερη ροή της πληροφορίας από τον πομπό προς τον δέκτη. Δημοφιλέστερα παραδείγματα: ιστολόγια (blogs), Facebook, YouTube, Twitter.

(3) Σ.τ.Ε.: Πρόσφατα, η σουηδική Δικαιοσύνη άνοιξε ξανά την έρευνα για τις κατηγορίες κατά του Τζούλιαν Ασάνζ για βιασμό, γεγονός που ο ιδρυτής του WiliLeaks αποδίδει σε δυσφημιστική εκστρατεία εναντίον του.

*Αναπληρωτής καθηγητής Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου της Ουψάλας στη Σουηδία.

Wikileaks: αρχή ή τέλος

Ο μυστικοπαθής κ. Ασάντζ

Ο Τζούλιαν Ασάντζ, ο ιδρυτής του Wikileaks, συνελήφθη το πρωί της Τρίτης από την Σκότλαντ Γιαρντ. Παρά την έφεσή του στις αποκαλύψεις, φροντίζει να μην γίνουν γνωστά πολλά στοιχεία για τη ζωή του.

Ο 39χρονος Αυστραλός είχε καταφέρει να κρατήσει κρυφή ακόμη και την ημερομηνία γέννησής του, μέχρι να γίνει γνωστή από το ένταλμα της Ίντερπολ: 3 Ιουλίου 1971. Γεννημένος στην Τάουνσβιλ της ΒΑ Αυστραλίας, ο Ασάντζ έχει πει ότι πέρασε τα παιδικά του χρόνια γύρω από το νησί Μαγκνέτικ, μαζί με τη μητέρα του. Έχει περιγράψει εκείνη την εποχή ως νομαδική, λέγοντας πώς άλλαξε 37 σχολεία. Ζώντας στη Μελβούρνη, τη δεκαετία του ’90, ανακάλυψε ένα μεγάλο του ταλέντο: το χάκινγκ. Η ικανότητά του αυτή, του έφερε τους πρώτους μπελάδες, καθώς βρέθηκε αντιμέτωπος με τριάντα διαφορετικές κατηγορίες ηλεκτρονικού εγκλήματος, ανάμεσά τους την παράνομη εισβολή σε υπολογιστές της αστυνομίας και του στρατού των ΗΠΑ. Παραδέχθηκε τις περισσότερες από αυτές και τη «γλύτωσε» με χρηματικό πρόστιμο.

Κατόπιν, ενεργοποιήθηκε επαγγελματικά σε τομείς όπως σύμβουλος ψηφιακής ασφάλειας, δημοσιογράφος – ερευνητής, ενώ ξεκίνησε τη δική του εταιρεία πληροφορικής. Έχει πει ότι ξεκίνησε το Wikileaks το 2006 μαζί με δέκα ακόμη ανθρώπους, οι οποίοι προέρχονταν από τους χώρους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα ΜΜΕ και της τεχνολογίας. Εντούτοις, αυτοί παραμένουν άγνωστοι. Το site εμφανίστηκε στον Παγκόσμιο Ιστό το 2007 και άρχισε τη δημοσίευση απόρρητων εγγράφων. Μετά από την «έκρηξη» διαρροών που ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο, ο Αυστραλός αλλάζει συνεχώς τόπο διαμονής και αριθμό τηλεφώνου, συνεχίζοντας τη νομαδική ζωή της παιδικής του ηλικίας.

Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει, προέρχονται από τις συνευρέσεις του με δύο γυναίκες, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Στοκχόλμη, τον περασμένο Αύγουστο. Ο ιδρυτής του Wikileaks, μετά το ένταλμα, είδε και τον τραπεζικό λογαριασμό του στην Ελβετία να κλείνει, καθώς είχε δώσει ψευδή στοιχεία όταν τον δημιούργησε.

kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

WikiLeaks: Η συναρπαστική ζωή του Αμερικανού διπλωμάτη

Η ζωή του διπλωμάτη δεν είναι μόνο χαβιάρι και επίσημο ένδυμα, αλλά και κακά βρασμένο ψάρι στο Βέλγιο, περιστρεφόμενο εστιατόριο που προκαλεί ναυτία στο Καζακστάν, καθώς και επικό τριήμερο γλέντι μουσουλμανικού γάμου.

Τα απόρρητα τηλεγραφήματα που δημοσιεύει αυτές τις ημέρες η ιστοσελίδα WikiLeaks προσφέρουν πάμπολλες ματιές στον κόσμο της διπλωματίας, που αποδεικνύουν ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες δεν είναι καθόλου καθωσπρέπει, αλλά δεινοί αφηγητές, περιπετειώδεις και ορισμένες φορές ακόμη και κατάσκοποι.

Η πρώην ΕΣΣΔ φαίνεται ότι κατέστη επίκεντρο της διπλωματικής ψυχαγωγίας, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις της WikiLeaks. Πλούτη από το πετρέλαιο, διαφθορά, απειλητική υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας και μεγάλη όρεξη για ηδονές δημιουργούν ισχυρό μείγμα στη Ρωσία και τις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης.

Αμερικανοί διπλωμάτες περιγράφουν έτσι πως παρακολούθησαν τον πρωθυπουργό του Καζαχστάν να χορεύει σε νυχτερινό κέντρο, αλλά και τον υπουργό Αμυνας σε φάση διασκέδασης «σοβιετικού τύπου» (κατανάλωση οινοπνεύματος μέχρι λιποθυμίας). Τη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί τηλεγράφημα του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στη Ρωσία, που περιγράφει γαμήλια δεξίωση του υιού του επικεφαλής των πετρελαίων του Νταγκεστάν. Η δεξίωση διεξήχθη σε σπήλαιο, το δάπεδο του οποίου ήταν ενυδρείο γεμάτο τροπικά ψάρια.

Τον Οκτώβριο του 2008, η πρέσβης των ΗΠΑ στο Κιργιστάν εκδηλώνει την οργή της για τη συμπεριφορά του πρίγκηπα Αντριου της Αγγλίας, που έφθασε στο σημείο να προσβάλει τοπικούς αξιωματούχους, εκτιμώντας ότι οι προσπάθειές τους να πατάξουν τη διαφθορά ήταν αναποτελεσματικές, υβρίζοντας συλλήβδην τους δημοσιογράφους για την παρεμβατικότητά τους και φλυαρώντας σε απίστευτο βαθμό.

Η ζωή του Αμερικανού διπλωμάτη δεν στερείται, όμως, κινδύνων. Περισσότεροι από 200 Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους, από το 1780 όταν ο Ουίλιαμ Πόλφρεϊ χάθηκε εν πλω. Ο κίνδυνος είναι πλέον πανταχού παρών στην εποχή της τρομοκρατίας, με τους διπλωμάτες να δέχονται σχεδόν καθημερινές προειδοποιήσεις και συστάσεις για την ασφάλειά τους.

www.kathimerini.gr με στοιχεία από AP

Ανώνυμοι χάκερς-ακτιβιστές δηλώνουν ότι ο «πόλεμος» υπέρ της WikiLeaks θα συνεχισθεί Ο Coldblood, ανώνυμο μέλος ομάδας χάκερς, ανακοίνωσε ότι οι επιθέσεις εναντίον επιχειρήσεων που θεωρούνται αντίθετες στο έργο της ιστοσελίδας WikiLeaks θα συνεχίσουν. «Ολοένα και περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου κατεβάζουν το ισχυρό μας πρόγραμμα botnet, που μας επιτρέπει να αξιοποιούμε τους υπολογιστές τους στις επιθέσεις μας», είπε στο BBC ο Coldblood, που αποκάλυψε ότι η επιχείρηση αυτή έχει λάβει την κωδική ονομασία Operation Payback (Επιχείρηση Εκδίκηση). Η εταιρία πιστωτικών καρτών Visa έγινε το τελευταίο θύμα τέτοιας επίθεσης, μετά την Mastercard. Τα sites των δύο εταιριών βγήκαν έτσι εκτός λειτουργίας για πολλές ώρες τη νύχτα της Τετάρτης προς Πέμπτη. Και οι δύο εταιρίες δέχθηκαν επιθέσεις Denial of Service (DDoS), με βομβαρδισμό των ιστοσελίδων τους με αιτήσεις, τις οποίες αδυνατούν να διαχειρισθούν, προκαλώντας κατάρρευση της ιστοσελίδας. Η ομάδα των χάκερς ανακοίνωσε ότι στράφηκε επίσης και κατά της ιστοσελίδας της Σουηδής εισαγγελέως στην υπόθεση Ασάνζ, ενώ μέλη της ομάδας δεσμεύθηκαν να επιτεθούν εναντίον κάθε εταιρίας ή φυσικού προσώπου «με πολιτική κατά της WikiLeaks». Η εταιρία μεταφοράς χρηματικών ποσών μέσω Διαδικτύου Paypal ανακοίνωσε και αυτή ότι έγινε στόχος επιθέσεων, λόγω της απόφασής της να διακόψει την δυνατότητα των χρηστών να προσφέρουν χρηματικές δωρεές στην WikiLeaks. Στόχος επιθέσεων έγινε και η ελβετική τράπεζα PostFinance, που έκλεισε τον τραπεζικό λογαριασμό του ιδρυτή της WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ. Η τράπεζα υποστήριξε ότι ο κ. Ασάνζ είχε δηλώσει ψευδή στοιχεία για να ανοίξει το λογαριασμό του. «Οι ιστοσελίδες που υπέκυψαν στις κυβερνητικές πιέσεις θα γίνουν στόχοι των επιθέσεών μας. Η οργάνωσή μας διαφώνησε κάθετα με κάθε προσπάθεια λογοκρισίας και καταπάτησης της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο. Η WikiLeaks ξεπέρασε κατά πολύ το απλό αποθετήριο τηλεγραφημάτων από διαρροές για να καταστεί πεδίο μάχης μεταξύ του λαού και της κυβέρνησης. Σκοπός μας δεν είναι να καταστρέψουμε τις εταιρίες, στις οποίες επιτιθέμεθα, αλλά να τις αφυπνίσουμε», είπε ο Coldbood. www.kathimerini.gr με στοιχεία από BBC
Τα δεδομένα του Διαδικτύου μετέβαλε το 2010 η WikiLeaks Όπως είχε κάνει και η ιστοσελίδα Napster. Αν το 1999 ήταν η χρονιά της Napster στην ιστορία του Ιντερνετ, τότε το 2010 θα μείνει στα χρονικά ως το έτος της WikiLeaks. Η ιστοσελίδα Napster, ο πρώτος αυτός πειρατής του Διαδικτύου, ανέτρεψε τα δεδομένα στη μουσική βιομηχανία. Για την ώρα, η WikiLeaks έχει προκαλέσει σημαντικά ερωτήματα γύρω από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την ελευθερία του λόγου, τη μυστικότητα και τη διαφάνεια, αλλά και την ισχύ και τους κινδύνους του Ιντερνετ. Η ιστοσελίδα και ο ιδρυτής της, Τζούλιαν Ασάντζ, υποστηρίζει ότι οι αποκαλύψεις της πιστοποιούν τις εσωτερικές διεργασίες της αμερικανικής διπλωματίας στη διεξαγωγή δύο πολέμων, σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Οι επικριτές του Ασάντζ, κατηγορούν την ιστοσελίδα του για παραβίαση της νομοθεσίας περί κρατικών εγγράφων και για προσφορά βοήθειας σε εξτρεμιστές και «κράτη ταραξίες». Ο Αμερικανός συγγραφές και ειδικός του Διαδικτύου Κλέι Σίρκι λέει: «Είμαι διχασμένος σε ό,τι αφορά τη WikiLeaks. Οι πολίτες στο δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει να είναι ενήμεροι του τί γίνεται στο όνομά τους από το κράτος. Από την άλλη, τα ανθρώπινα κοινωνικά συστήματα δεν αντέχουν την απόλυτη διαφάνεια, που αποκαλύπτουν τις μύχιες σκέψεις των ηγετών. Η Wikileaks δημιουργεί προβλήματα στο θέμα αυτό». Ο Τζέιμς Λούις, ειδικός της ασφάλειας των δικτύων, εκτιμά ότι η κληρονομιά της WikiLeaks θα είναι η ενίσχυση των μέτρων ασφάλειας στα δίκτυα και της μυστικοπάθειας των κρατικών λειτουργών: «Σε δέκα χρόνια από σήμερα, κανείς δεν θα θεωρεί την WikiLeaks καλή εξέλιξη στην ιστορία. Μπορεί να ξεκίνησαν με καλές προθέσεις, αλλά το μόνο που θα έχουν καταφέρει είναι να κάνουν τον κόσμο να στραφεί μακριά από τέτοιου είδους δημοσιογραφία. Οι άνθρωποι της WikiLeaks αποδείχθηκαν ανεύθυνοι». Ο αναλυτής των ΜΜΕ Τζεφ Τζάρβις σε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα Welt am Sontag εκτιμά ότι η WikiLeaks και το Διαδίκτυο συνδυάσθηκαν για να «διαρρήξουν» την ισχύ της κυβερνητικής μυστικοπάθειας. «Ανεξάρτητα από το εάν θα συνεχίσει ή όχι τις αποκαλύψεις, η WikiLeaks μας απέδειξε ότι κανένα μυστικό δεν είναι ασφαλές. Στην εποχή ου Διαδικτύου, η ισχύς μετατοπίζεται από αυτούς που κατέχουν τα μυστικά σε όσους προωθούν τη διαφάνεια», λέει ο κ. Τζάρβις. www.kathimerini.gr με στοιχεία από AFP

German Journalist Walter Wuellenweber is completely out of place!

German Journalist Walter Wuellenweber is completely out of place!

                                                     

There is no doubt that Greece is in economic trouble. I accept the fact that we lack organization and that my country must finally get it's act together and balance finances in order to avoid any further financial disasters.
What I don't accept is the fact that certain uneducated morons go around spining ironic suggestions and theories without having knowledge of the true facts. German Journalist Walter Wuellenweber falls into this category of people.
Just recently, the idiot dared to quote:

"Dear Greeks,
Over the years, we Germans have given some 9,000 ($12,800 U.S) for each of you Greeks! You are by far the most expensive friend! Opinion polls show an overwhelming majority of Germans are hostile to the idea of bailing out Greece!"

Hey, wait a minute. If you have the impression that Germany is bailing Greece out you are sadly mistaken! Allow me to remind you (Walter) that for the last 60 or so years the German country  has been sucking America's breasts big time. Yes Walter, all this time, your country is the one that has been receiving billions of American dollars in subsities (direct & indirect). Furthermore, the American taxpayer has been providing for the German people's security, healthcare, vacation, and public education. See how easy it is when you get to live off somebody elses wallet? So, don't you ever dare to mention the word "Bailout".
Now, why don't we start getting down to the reality of things. Who helped rebuild Germany after the second World War? In the 60's and 70's 500,000 Greeks were transfered to German Cities to serve as cheap immigrants and help rebuild the German economy while denying Greece of capable hands and minds!
And to set the record straight, Germany continues to owe Greece Trillions of Euros! After invading my country your ruthless army burnt villages, towns, and cities to the ground. The atrocities and massacres are endles as 1.000.000 men ,women, and children lost their lives in such an unjust way.
Why don't you come and see the skulls and bones of the victims of Distimo on display in the Museum?
When time came for you to gather your filth and abandon my country you stole thousands of tons of gold, silver, platnum, and various other treasures and archeological findings that had been stored inside the main treasury building. Where are the treasures? Why don't you mention that Walter? On your way out of the country you even dared to lay your hands on and steal precious documents such as Hippocrates medical records from which your pharmaceutical companies benefited to a great extent in the years to follow.
The tragic result is that 65 years after World War II Greece has not yet received proper compensation for all the damage, pain and suffering!
Furthermore, I must remind you that Germany does not give Greece a single euro and I will explain why.
Most of the stores here in Greece are of German interest (Praktiker, Lidl etc..). The products are sold at much higher prices than what they are in Germany. The great majority of automobiles, motorbikes, and agricultural products are also of German manufacture.
As you can see Walter, the black economy of Greece, through detrimental to Greece itself, contributes to Germany by importing a disproportional amount of products from your country.
Also, as a result of the huge difference in economies, Germans have been given the capability to purchase tremendous chunks of land on the Greek mainland and islands.
As for the scandals, I must confess that we no doubt have a big problem with corruption and tax evasion. But how dare you and your people call us cheats when you are even bigger cheats?
Do you remember what happened In Bavaria when a group of "innocent" Germans registered their tennis courts as vineyards so that they could be eligible for E.U. subsidies. Do you remember the Spiegel Affair and Franz Josef Strauss? Or the dioxin case and Pullman? Or Helmut Kohl? Or the money you had paid for the CD containing the names of German tax cheats in Liechtenstein and most recently in Switzerland?
So stop pretending that you are the good guys who are starving in order to give us poor wretches money. The money you give us you get it back ten times more. Thanks to our (traitors) politicians the Greek telecom, the Public Power Corporation, the Hellenic Railways, the Athens metro and Siemens are of German interest.
So as you can see Walter, not only do you receive money back, you run my country and corrupt us on top of it.
One reminder before I close...
I am the descendant of Socrates, Aristotle, and Plato. Who are your descendants? My ancestors set the foundations for the Western Civilization. What have your ancestors achieved besides manufacturing machines, two World Wars, and the genocide of 6.000.000 innocent Jews?
More than 5.000 years ago my ancestors slept in homes and sat on toilet seats to do their poop the moment your ancestors slept high up on the trees and in caves. And because I know your poisonous intentions (Germany was one of the first countries to criminally proclaim Skopje as Macedonia the moment Macedonia was part of the Ancient Greek Word) I can assure you that 5.000 years from now Greece will continue to exist because it was created and blessed by the God's. The same God's that have been protecting this sacred land ever since the beginning of time.
One last thing (Walter) Whenever you decide to write your next article please put on a better set of spectacles and do some proper research before you publish the damn thing. This way you won't look like such an idiot!
You're an embarrassment to journalism.
So long sucker...

German Journalist Walter Wuellenweber

"Dear Greeks,

Over the years, we Germans have given some 9,000 ($12,800 U.S) for each of you Greeks! You are by far the most expensive friend! Opinion polls show an overwhelming majority of Germans are hostile to the idea of bailing out Greece!" 

Η επιστολή του Walter Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο "Αγαπητοί μας Έλληνες", 

δημοσιεύεται σε τεύχος του περιοδικού Stern...

"Αγαπητοί Έλληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο. 

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα".

Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

"Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των "συμπατριωτών" σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000 ευρώ. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 ευρώ λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας. 

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού".

"Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α´ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία σύνηψε το Γ´ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επιδικάσαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας".

"Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους "συμπατριώτες" σου, τους Έλληνες ! 

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ. 

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θα ‘χω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε; 

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί "συμπατριώτες"). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών! 

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε! 

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες "λεπτομέρειες" αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο "πιστωτής" της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου!".