Πάμε σαν άλλοτε

Διάβασα τις αναρτήσεις των συμφοιτητών μου και παρακολούθησα αρκετές ώρες τηλεοπτικών ειδήσεων και αναλύσεων για την εκδήλωση ενός κοινωνικού φαινομένου από την ώρα που ο θάνατος του Αλέξη δρομολόγησε μια αλληλουχία δράσεων που δεν μπορούσε, απ' ότι φάνηκε να ελεγχούν από την κρατική εξουσία αλλά και να κατανοηθούν από την κοινωνία. Είναι γεγονός ότι όλα τα ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά) συμφώνησαν στην έννοια του κοινωνικού φαινομένου των διαδηλώσεων αποσιωπώντας όμως συστηματικά κια κάποιες φορές συσκοτίζοντας εντέχνως τα πραγματικα αίτια. Σαφώς η αφορμή ήταν η δολοφονία του Αλέξη, αλλά ήταν θέμα χρόνου η εκδήλωση των αντιδράσεων από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες που συνοστίζοναι στις παρυφές της καθωσπρέπει κοινωνίας μας. Είναι σαφές ότι η κοινωνία μας αιφνιδιάστηκε από την πραγματικότητα που υπήρχε κια υπάρχει πλάι μας αλλά σκόπιμα την αγνοούμε.

Στην αγνόηση των πραγματικών κοινωνικών διαστάσεων συμβάλλουν καταλυτικά τα ΜΜΕ είτε απεικονίζοντας ένα κόσμο που φαντασιακά προβάλλει τις επιθυμίες μας στα πλαίσια ενός καταναλωτικού κόσμου είτε κατακλύζοντας μας με εικόνες - σκηνές τριτοκοσμικές ώστε συνειρμικά να αισθανθούμε ασφάλεια στο δικό μας κοινωνικό περιβάλλον, αποδοχή των όσων γίνονται αδιαφορώντας για την κρατική βία σε όλα τα επίπεδα αφού δεν μας αγγίζουν άμεσα σ' αυτή την στιγμή. Απόρροια της επίδρασης των ΜΜΕ είναι η καθήλωση στον "καναπέ" όπου ο κόσμος έρχεται σε μας περνώντας από τα φίλτρα που προκαθορίζουν τη στάση μας ακόμη και απέναντι σε τραγικά γεγονότα. Σίγουρα μέσα από τον καταιγισμό των τεευταίων ημερών υπήρξαν στιγμές όπου πέρασαν στιγμιαία εικόνες και δηλώσεις που δεν φιλτραρίστηκαν στα πλαίσια ενός σχεδιασμένου ελέγχου και αποτέλεσαν τελικά "παραφωνίες" στην ελεγχόμενη ροή εικόνων, αναλύσεων, προσώπων.

Ειδικά "παραφωνία" υπήρξε η εκπομπή "Ραδιο Αρβύλα" (Αντ1) όπου και τη Δευτέρα (8-12-08) αλλά και την Τετάρτη (10-12-08) έθιξαν κι έδειξαν κάποια σημεία που διαφοροποιούνταν ακόμα κι από εκπομπές του ίδιου ΜΜΕ. Ήταν σημαντικό να ακούς απόψεις που δεν υπόκεινταν σε έλεγχο από ΜΜΕ ή από πολιτικό φορέα δεν σκόπευαν σε οφέλη αλλά διατηρούσαν την προσωπική τους άποψη και κατέθεταν θέσεις που αποδομούσαν ένα συστηματικά κτισμένο μιντιακό λόγο που είχε σαφή στόχευση στην αποδυνάμωση και μετατόπιση της κοινής γνώμης σε θέματα που προκαλούσαν τα συντηρητικά ανακλαστικά του κοινού και επαναβεβαίωσης του κυρίαρχου κρατικού ρόλου.

Την Τρίτη 9-12-08 συμμετείχα στην πορεία στο Βόλο των φοιτητικών συλλόγων όπου συνέβησαν δράσεις κατά των συμβόλων της κρατικής εξοπυσίας στην πόλη. Σ' όλη τη διάρκεια αρκετός κόσμος συμμετείχε, παρακολουθούσε τα διαδραμματιζόμενα σε πολλές περιπτώσεις επιδοκιμάζοντας (ειδικά τις καταστροφές τραπεζών) ένδειξη ότι η καλυμμένη κρατική - οικονομική βία έχει πλήξει μεγάλο μέρος της κοινωνίας της μικρής μας πόλης. Καταστηματάρχες, που είχαν κατέβει για "περιφρούρηση" των μικρομάγαζων που μετά από λίγο χρόνο θα κλείσουν υποταγμένα στην οικονομική κρίση και την επέλαση των μεγάλων αλυσίδων, σχολίαζαν ειρωνικά την οικονομική βοήθεια των 28 δις. Σίγουρα τα ΜΜΕ πρόβαλαν επιλεγμένες σκηνές και σχολίασαν αντίστοιχα στοχεύοντας στον αποπροσανατολισμό τςη κοινής γνώμης. Αυτόκλητοι υπερασπιστές της τάξης βέβαια παρουσιάστηκαν στα πλαίσια μιας ενορχηστρωμένης πολιτικής παρέμβασης αλλά μπροστά στα μάτια του κόσμου δεν μπόρεσαν να "αναλάβουν" δράση.

Μίλησαμε με παιδιά που συμμετείχαν στο μπλοκ απέναντι από τα ΜΑΤ σε ένα άνισο αγώνα, νιώσαμε το τσούξιμο στα μάτια και την μύτη, από τα δακρυγόνα, που ήταν αισθητό και την επόμενη μέρα στην αγορά του Βόλου. Τα λόγια των παιδιών γεμάτα οργή για ότι έζησαν, ζουν και θα ζήσουν μας έδωσαν τα πιο πειστικά επιχειρήματα για μια ζωή που θα θέλαν να ζήσουν αλλά δεν θα ζήσουν.