Προφορική ιστορία: Ένα ριζοσπαστικό κίνημα.

Ο τρόπος που γράφεται η Ιστορία –και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και τα θέματα που απασχολούν την ιστοριογραφία– δεν είναι καθόλου ανεξάρτητος από τις εξελίξεις που συμβαίνουν στις κοινωνίες. Πρόκειται για βίους παράλληλους. Η «έκρηξη μνήμης» που παρατηρείται τις τελευταίες δεκαετίες (πολλαπλασιασμός της βιβλιογραφίας και των μνημονικών τόπων) οφείλεται και στη διάλυση του σοβιετικού μπλοκ και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και την υποχώρηση του έθνους-κράτους στη διαμόρφωση της συλλογικής μνήμης, και επιπλέον σηματοδοτεί τις μεγάλες επερχόμενες κοινωνικές αλλαγές.

 Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι παράλληλα με το κίνημα OccupyWallStreet ή αλλιώς το ευφυέστατο σύνθημα «Είμαστε το 99%» που διατρέχει τη διεθνή κοινότητα δημιουργήθηκε το κίνημα OccupyOralHistory (http://occupyoralhistory.wordpress.com/).

Η Προφορική Ιστορία ξεκίνησε ως ένα ριζοσπαστικό κίνημα στα μέσα του 20ού αιώνα, έκανε μια αναδίπλωση ακολουθώντας το ρυθμό της εποχής (την κοινωνία της ευμάρειας) και συνεχίζει πιο «σοφή» την καταγραφή της Ιστορίας μέσα από τις ιστορίες που αφηγούνται οι «απλοί» άνθρωποι. Οι ιστορίες τους ίσως δώσουν «άλλες» απαντήσεις όχι μόνο στο ποιος γράφει αλλά και ποιος δημιουργεί την Ιστορία.

Ο όρος Προφορική Ιστορία μπορεί να θεωρείται «νέος», και γιατί συνδέεται με την τεχνολογία του μαγνητόφωνου, αλλά στην πραγματικότητα είναι τόσο παλιός όσο και η ανάγκη των ανθρώπων να γνωρίζουν το παρελθόν τους. Είναι το πρώτο είδος Ιστορίας, πριν ακόμα την εφεύρεση και τη διάδοση της γραφής. Στις προφορικές κοινωνίες η αφήγηση ενός γεγονότος αποκτούσε μια μοναδική σημασία, όπως πολύ καλά ξέρουμε από τα oμηρικά έπη. Με την επέκταση της γραφής, οι δημηγορίες του Θουκυδίδη αποτελούν ένα εξαίρετο δείγμα χρήσης της προφορικής μαρτυρίας.

Ωστόσο, η Ιστορία κατοχυρώθηκε ως επιστήμη τον 19ο αιώνα με το ρεύμα του θετικισμού και βασιζόταν στα γραπτά τεκμήρια, τα αρχεία. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μια καίρια τομή, στα μέσα του 20ού αιώνα, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφορούσε τα αντιαποικιακά κινήματα. Μια Ιστορία βασισμένη μόνο στα αρχεία θα ήταν μια ιστορία των αποικιοκρατών, ενώ για τους αγώνες και τις αγωνίες των αποικιοκρατούμενων για την ανεξαρτησία τους θα υπήρχε σκοτάδι. Και το σκοτάδι δεν μπορεί να αποτελέσει υποκείμενο της ιστορίας.

Η Προφορική Ιστορία ως κλάδος της Ιστορίας έχει ως στόχο να φέρει στο ιστορικό προσκήνιο στους «αφανείς», εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες οι οποίες δεν κρατούν αρχεία, δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Εάν η Ιστορία γραφόταν μόνο με βάση τα αρχεία, όπως πρεσβεύουν οι «καθαρόαιμοι» ιστορικοί, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων θα έμενε απέξω. Η Προφορική Ιστορία όμως δεν επινοήθηκε για να αποκαλύψει κάποια διεθνή συνωμοσία των ιστορικών ενάντια στους «απλούς» ανθρώπους, αλλά σχετίζεται με την ίδια την πορεία της ανθρωπότητας και τη διαφοροποίησή της μέσα στο χρόνο, η οποία αντανακλάται και στην ιστοριογραφία. Η Προφορική Ιστορία αναπτύχθηκε, γιατί η ανθρώπινη κοινωνία έχει γίνει πιο δημοκρατική, παρόλο που όλοι έχουμε πολλά να πούμε για τα ελλείμματα της δημοκρατίας μας.

Για την Ελλάδα

Στην Ελλάδα η Προφορική Ιστορία χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη μελέτη της δεκαετίας του 1940 και του Eλληνικού Eμφυλίου ειδικότερα, λόγω έλλειψης πρόσβασης των ιστορικών στα αρχεία. Η χρήση της έγινε ατομικά, διάσπαρτα, για τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης έρευνας και ποτέ δεν δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα συλλογής μαρτυριών, όπως είχε γίνει για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η αιτία πρέπει να αποδοθεί στο γεγονός ότι ένας Eμφύλιος Πόλεμος αποτελεί ένα τραυματικό γεγονός που δύσκολα εντάσσεται στο εθνικό ηγεμονικό αφήγημα.

Από τις προσπάθειες που έχουν γίνει για την ανάπτυξη της Προφορικής Ιστορίας αξίζει να σημειώσουμε ότι πριν δεκατρία χρόνια, το 1999, ιδρύθηκε στο ΕΚΚΕ μια Ομάδα Προφορικής Ιστορίας, που οργάνωσε και ένα συνέδριο. Τα πρακτικά του μπορείτε να τα διαβάσετε στη διεύθυνση: http://www.grsr.gr/results.php?pg=0&c_authors=&c_article=&ttl=&c_keyword... .

Δέκα χρόνια αργότερα, το 2009, στα Χανιά, στα πλαίσια ενός προγράμματος που σχεδιάστηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με τη Νομαρχία Χανίων επιμορφώθηκαν στη μεθοδολογία της Προφορικής Ιστορίας περίπου είκοσι εθελοντές. Ο στόχος του προγράμματος ήταν η ίδρυση ενός μουσείου Προφορικής Ιστορίας και βρίσκεται σε εξέλιξη (βλ. http://cretaadulteduc.gr/blog/?p=377). Το απτό κέρδος ήταν αφενός οι συνεντεύξεις που πήραν οι εθελοντές και αφετέρου η έκδοση ενός ευσύνοπτου εγχειριδίου για την Προφορική Ιστορία.

Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης (ΟΠΙΚ)

Το 2011, στο «δύστροπο» 6ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο κινήσεων κατοίκων που δημιουργούνται ως απάντηση στις δυσκολίες που συναντούν στην καθημερινότητά τους (είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας και με το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών) ιδρύθηκε η ΟΠΙΚ. Η εμπειρία από τα Χανιά ήταν σημαντική, όπως και η διαφορά: δεν υπήρχε χρηματοδότης, ούτε και «υπεύθυνος». Η ευθύνη μοιράζεται σε όλα τα μέλη της ΟΠΙΚ, και η επιτυχία ή η αποτυχία της εξαρτάται από όλους και όλες.

Την άνοιξη του 2011 οργανώθηκε ένα επιμορφωτικό σεμινάριο, σχεδόν ένα πανεπιστημιακό εξάμηνο, στο οποίο συμμετείχαν περίπου τριάντα εθελοντές. Ήταν κάτοικοι Κυψέλης αλλά και μεταπτυχιακοί, κυρίως από το Πάντειο και το ΕΜΠ, το οποίο μας παραχώρησε μια αίθουσα για τα μαθήματα. Οι εθελοντές είχαν αναλάβει την υποχρέωση να κάνουν τρεις συνεντεύξεις με όλες τις διεθνείς προδιαγραφές, ώστε να μπορούν να ενταχθούν σε ένα οργανωμένο αρχείο.

Στο δρόμο «χάσαμε» μερικούς –πολύ σύνηθες στην εκπαίδευση ενηλίκων– και δεν κάναμε όλοι από τρεις συνεντεύξεις, πιστοί στην ελληνική αρχή της ασυνέπειας. Τώρα είμαστε περίπου είκοσι, χωρισμένοι σε τρεις θεματικές ομάδες: Ομάδα για την Καθημερινή Ζωή, για τη Δεκαετία 1940, και για τους Μετανάστες. Κάθε ομάδα έχει εκλέξει έναν συντονιστή.

Τώρα τελευταία φτιάξαμε και ηλεκτρονική σελίδα https://sites.google.com/site/opikdomain/ την οποία θα εμπλουτίσουμε. Αυτές τις μέρες οργανώσαμε και παρακολουθούμε ένα σεμινάριο (με εθελοντή δάσκαλο), για να μάθουμε πώς να παίρνουμε αλλά κυρίως πως να μοντάρουμε τα βίντεο που έχουμε συλλέξει.

Στις 7 Απριλίου 2012, κλείνοντας τον πρώτο χρόνος της, η ΟΠΙΚ θα παρουσιάσει τη δουλειά της στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της Αθήνας με ελεύθερη είσοδο.

Ίδρυση Εταιρείας Προφορικής Ιστορίας στην Ελλάδα

Το πρόγραμμα των Χανίων, η ύπαρξη της ΟΠΙΚ αλλά και προγράμματα που εγκρίθηκαν και τρέχουν στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας συνέτειναν στην απόφαση για τη δημιουργία μιας Ένωσης Προφορικής Ιστορίας, η οποία θα συνδεθεί με τη Διεθνή Ένωση Προφορικής Ιστορίας (http://iohanet.org/).

Γι αυτό το λόγο στις 25-27 Μάη οργανώνεται στον Βόλο ένα συνέδριο, με στόχο να καταγραφεί η κατάσταση στην Ελλάδα και να προχωρήσουμε πάρα κάτω.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://extras.ha.uth.gr/oralhistory/el/index.asp.

Τασούλα Βερβενιώτη, ιστορικός

Πηγή: TVXS

Το βίωμα να είσαι μετανάστης

Η "Ομάδα Μετανάστες" της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης (ΟΠΙΚ) που είναι μέλος και η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, θέλει να αναδείξει την ιστορία και το βίωμα των μεταναστών όπως οι ίδιοι τα ανασυστήνουν μνημονικά. Εξηγούν στην Κρυσταλία Πατούλη ότι ο στόχος τους, μεταξύ άλλων, είναι να καταγράψουν "τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ελλήνων κατοίκων της Κυψέλης για τη μετανάστευση, προκειμένου να έρθουν στο προσκήνιο όχι αυτά που διαχωρίζουν και νομιμοποιούν τη ρατσιστική βία αλλά αυτά που ενώνουν, που δημιουργούν κοινές ανησυχίες και αλληλέγγυες μορφές κατοίκησης".

"Στην παρούσα χρονική περίοδο, οι περιοχές του 6ου Διαμερίσματος της Αθήνας, γνωρίζουν τους διαχωρισμούς που επιβάλλονται από την εθνικιστική, ρατσιστική δράση κάποιων ομάδων. Υπάρχουν, όμως, και ομάδες που θέλουν να αναδείξουν το μεταναστευτικό ζήτημα μέσα από μια νέα θεώρηση της μεταναστευτικής ετερότητας, που συνδιαμορφώνεται τόσο από τοπικούς όσο και από παγκόσμιους παράγοντες.

Ακούγοντας τις φωνές των μεταναστών / προσφύγων

Η Κυψέλη, ως συνοικία του κέντρου της Αθήνας, βρίσκεται στον πυρήνα της ρητορικής που περιστρέφεται γύρω από έννοιες όπως ξενοφοβία, εθνικισμός, γκετοποίηση, απώλεια εθνικής φυσιογνωμίας. Μετά το 1950, λόγω της  αστικοποίησης, η συνοικία γνωρίζει μαζική αύξηση του πληθυσμού της και κατακλύζεται από την εσωτερική μετανάστευση και κάποιους πρόσφυγες. Aπό το 1970 αρχίζει να δέχεται και αλλοδαπούς μετανάστες. Σήμερα αποτελείται από ένα ποικιλόμορφο και ετερογενή πληθυσμό, με υψηλό ποσοστό μεταναστών όλων των κατηγοριών και εθνοτήτων. Η επικινδυνοποίηση, οι φυλετικές αντιπαραθέσεις αλλά και οι ιδεολογικές συγκρούσεις με επίκεντρο την παρουσία μεταναστών, δημιουργούν πολιτικές και δράσεις ακραίων πρακτικών, επιβαρύνοντας την θέση των κατοίκων, ντόπιων και ξένων.

Στο πλαίσιο της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης (ΟΠΙΚ) έχουν συσταθεί θεματικές ομάδες που καλύπτουν πτυχές της ιστορίας της Κυψέλης: Δεκαετία ’40, Καθημερινή Ζωή (που εμπεριέχει ομάδες για την Εκπαίδευση και την Εργασία) και  Μετανάστευση. Η θεματική ομάδα για τη Μετανάστευση καταγράφει τη μεταναστευτική  ιστορία των ανθρώπων  από το τόπο καταγωγής τους μέχρι  και την εγκατάστασή τους στην Κυψέλη. Επιδιώκει  να αναδείξει την αμφίδρομη σχέση της με τους μετανάστες και να ευαισθητοποιηθεί στην προσωπική ματιά και στο βίωμα του καθενός.

Γι αυτό το λόγο η Ομάδα για τη Μετανάστευση έχει συγκεντρώσει μαρτυρίες από αλλοδαπούς μετανάστες, από πρόσφυγες και από Έλληνες εσωτερικής μετανάστευσης. Στις αφηγήσεις αυτές αναδεικνύονται θέματα που αφορούν τις πτυχές της ζωής τους στον τόπο καταγωγής, τους λόγους και την απόφαση για μετανάστευση, τις διαδικασίες ένταξης, τη ζωή τους στην Κυψέλη και την αποτίμηση της επιλογής για μετανάστευση.

Τους δίνεται έτσι η δυνατότητα να ανα-συνθέσουν την μικρο-ιστορία τους. Αναπαράγουν το παρελθόν τους και  το τοποθετούν στο σύγχρονο παρόν ιστορικοποιώντας το στις παρούσες κοινωνικο-οικονομικές, πολιτικές και προσωπικές συνθήκες.

Μέσα από την αφήγηση ζωής των μεταναστών αλλά και από αναφορές στους μετανάστες από κατοίκους της Κυψέλης που έχουν δώσει συνεντεύξεις στις υπόλοιπες θεματικές ομάδες της ΟΠΙΚ, αναδεικνύονται οι προβληματισμοί, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι ανησυχίες και οι φόβοι, (ανεργία, βία, έκπτωση αξιών, ανασφάλεια,…).

Αναδεικνύεται το βίωμα να είσαι μετανάστης και το βίωμα να συμβιώνεις με μετανάστες.

Η «συμβίωση» στην Κυψέλη, μέσα από την αποδοχή της ετερότητας, είναι το ελάχιστο αιτούμενο για την αποκατάσταση του κοινωνικού ιστού."

Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Κυψέλης

---------------
Βιωματικές Αφηγήσεις μεταναστών:

η Ε.Μ, από την Αλβανία 19 ετών:
Η Κυψέλη, γενικά ολόκληρη είναι το σπίτι μου. […] Νομίζω από ό,τι μπορώ να θυμηθώ από όλη την παιδική μου ηλικία τα περισσότερα πράγματα τα έχω βιώσει στην Κυψέλη. Οι πρώτες μου βόλτες στην πλατεία, στις κούνιες…αργότερα στο Γυμνάσιο τα πρώτα καφεδάκια στη Φωκίωνος…[…]Όλα μου τα σχολεία μου στην Κυψέλη, το δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο αργότερα, τα θέατρα που έχουμε πάει στην Κασταλίας, στην Κυψέλης. Νομίζω ότι όλες μου οι παιδικές αναμνήσεις έχουν να κάνουν με την Κυψέλη.
[…]Η Κυψέλη έχει πολλά παλιά σπίτια κλασικά. Νομίζω ότι, αν μπορούσαν να αναπαλαιωθούν (;) [με ερωτηματικό γιατί δεν είναι σίγουρη αν η λέξη είναι η σωστή], θα ήταν πολύ όμορφα, θα έδινε μια άλλη πινελιά στην Κυψέλη. Η Κυψέλη, επίσης, λίγο ή πολύ, σε όλους τους δρόμους της έχει δέντρα, αν τα προσέξουμε λίγο πάλι θα δώσει πιο ευχάριστη νότα σε όλη την Κυψέλη.

ο Μ., Αίγυπτος, 45 ετών:
Όχι δεν είναι η θρησκεία, είναι ο τρόπος ζωής των ξένων που είναι στην Ελλάδα γιατί ένα παιδί ξένο, προσωπικά εγώ το βλέπω και να κάνει με έλληνες παρέα πάλι θα είναι ξένο. Πάντα οι ξένεοι είναι μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι μόνο με τους αιγύπτιους και έλληνες στο εξωτερικό που είναι στην Αμερική, Αυστραλία πάντα είναι μαζεμένοι
μεταξύ τους και ζούνε μια ζωή ελληνική εκεί που μένουν, όπως κάνουμε εμείς μια αραβική ζωή εδώ αλλά δεν φέραμε τον πολιτισμό μας μαζί μας παράδειγμα, ζει η μικρή σαν ελληνίδα, απλώς όταν θα μεγαλώσει θα έχει δυσκολία να…πώς θα μεγαλώσει, πώς θα παντρευτεί, πώς θα….τι θα κάνει με τα μεγάλα παιδιά, αυτό.
[…] Αλλά είμαι παιδί της Αθήνας, εγώ έχω μεγαλώσει αισθάνομαι σαν Αθηναίος και όταν πάω στην πατρίδα μου δεν μπορώ να κάτσω πάνω από ένα μήνα, μου λείπει πάρα πολύ η Αθήνα, οι περισσότερες μέρες που έκατσα ήταν 25 μέρες, μου λείπει πάρα πολύ η Αθήνα και ακόμα κι όταν ταξιδεύω εκτός Αθήνας στην Ελλάδα, πάλι θέλω να γυρίσω στην Αθήνα.


ο Μ.Λ., Ζευγολατιό-Μεσσηνίας, 58 ετών:
Από την άλλη υπήρχαν τότε και προσδοκίες με τους Ολυμπιακούς για να εξωραΐσουν την Αθήνα, ε και λέγαμε ότι θα βελτιωθεί και λίγο. Υπήρχε δηλαδή και η προσδοκία ότι η κατάσταση στο κέντρο θα βελτιωθεί και δεν θα μείνει έτσι. Δεν θα χειροτερέψει. Εκείνο που με ενοχλούσε πάρα πολύ ήταν ας πούμε στην πολυκατοικία που προσπαθούσαν να μαζεύουν υπογραφές για να φύγουν από τα κάτω διαμερίσματα κάποιοι που ήταν ξένοι. Άρχισαν οι πρώτες κόντρες με έναν κόσμο. Όπου και να στεκόμασταν άρχιζε μια μουρμούρα. Τι θέλουν αυτοί οι μαύροι, πήξαμε στους μαύρους, γίνεται τούτο γίνεται τ’ άλλο... Είχε αρχίσει να δημιουργείται μια εχθρική κατάσταση, μεμψίμοιρη και ταυτόχρονα ρατσιστική και άρχισαν να προστίθενται προβλήματα. Άρχισε να διαφαίνεται μια κλιμακούμενη ένταση.

η Μ.Μ, Απείρανθος-Νάξου, 56 ετών:
Πάντα περπατώ,  πάντα το κάνω με τα πόδια, ανεβαίνω και κατεβαίνω τις ανηφόρες και κατηφόρες που ανεβοκατέβαινα παιδί.. Ένας πόλος έλξης είναι η αγορά της Κυψέλης η οποία θεωρώ ότι κάνει μια πολύ καλή δουλειά. Παίρνω πολύ μεγάλη χαρά όταν διασχίζω τη Φωκίωνος…μ’αρέσει όλη αυτή η διαπολιτισμικότητα αυτή οι τόσο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι που συγκεντρώνονται τα απογεύματα στα παγκάκια, συζητούν ή παίζουν με τα παιδιά τους
[…]Τους φίλους μου;
Αυτούς που πήγανε στα βόρεια προάστια;
Είναι αλήθεια από τους φίλους μου, από τους φίλους μου που συναντούσα τα χρόνια τα φοιτητικά στους συλλόγους της Κυψέλης, είναι αλήθεια ότι δεν συναντώ παρά δύο ή τρία άτομα. Τα υπόλοιπα έχουν όντως μεταναστεύσει. Έχουν φύγει. Μεταναστεύσει σε εισαγωγικά ναι γιατί μπορεί να είναι και μετανάστευση η αλλαγή από μία περιοχή που έχεις μεγαλώσει σε μία εντελώς αλλιώτικη περιοχή. Δηλαδή θεωρώ ότι είναι μετανάστευση να φύγεις από την Κυψέλη και να πας να ζήσεις στη Γλυφάδα."
Πηγή: TVXS

Τα greeklish skotonoun tin glossa

Τα greeklish χρησιμοποιούνται στο διαδίκτυο όταν Έλληνες επικοινωνούν μέσω κυρίως ηλεκτρονικού ταχυδρομείου IRC ή instant messaging. Επίσης, χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε μηνύματα τύπου SMS (κινητής τηλεφωνίας), καθώς και μεταξύ Ελλήνων που ζουν καιρό σε αγγλόφωνες χώρες, οριοθετεί τον όρο η WIKIPEDIA. Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα;

Η ορθογραφική ικανότητα πολλών μαθητών επηρεάζεται ιδιαίτερα αρνητικά από την αυξανόμενη και πολλές φορές χωρίς όρια χρήση των περίφημων “greeklish”, επισημαίνεται σε έρευνα που διενήργησε το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Το χειρότερο είναι ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο σε μαθητές όλων των βαθμίδων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά ακόμα και στους καθηγητές τους!

Η έρευνα διαπιστώνει επίσης ότι, η διαδεδομένη χρήση των greeklish, που ξεκινά ακόμη και από το δημοτικό, οδηγεί στην αύξηση των ορθογραφικών τους λαθών στα γραπτά του σχολείου.

Τα είδη των λαθών των μαθητών αφορούν κυρίως την παράλειψη τονισμού ή σημείων στίξης και τη χρήση αγγλικών σημείων στίξης, το συνδυασμό ελληνικών και λατινικών γραμμάτων σε μία λέξη, ορθογραφικά λάθη (π.χ. ο αντί για ω), φωνητικά λάθη (κυρίως στους φθόγγους π.χ. κς αντί για ξ), καθώς, επίσης, σύντμηση λέξεων (π.χ. tespa αντί τέλος πάντων, tpt αντί για τίποτα, dld αντί για δηλαδή κ.α.).

Οι φιλόλογοι δήλωσαν ότι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σε greeklish σε γραπτά του σχολείου σε ποσοστό 64,3% και ότι παρατηρήθηκαν και μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία.

Πηγή: