Ψηφιακοί νομάδες
26 Μαΐου 10 - 15:23, post Τάκης Αθανασόπουλος
Ξεκίνησε στις ΗΠΑ και πέρασε στην Ευρώπη, αλλά και και στις προηγμένες χώρες της Ασίας. Μιλάμε για μια νέα κατηγορία επαγγελματιών που διάγουν νομάδικο βίο, χωρίς γραφείο ή σταθερή διεύθυνση κατοικίας, αλλά με σταθερό τόπο εργασίας, το Ίντερνετ. Οι ψηφιακοί νομάδες είναι μια νέα κατηγορία ανθρώπων που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο και τις καινούριες τεχνολογίες για να εργαστεί από το σπίτι, το καφενείο, το τροχόσπιτο, ή από οπουδήποτε αλλού και να κερδίσει χρήματα ταξιδεύοντας, απελευθερωμένη από τους περιορισμούς του γραφείου, μη έχοντας αφεντικό πάνω από το κεφάλι της. Μου θύμισαν τους Μπήτνικς της δεκαετίας του 1950, που ταξίδευαν με ωτο-στοπ και εργάζονταν κατά περιόδους σε αγροτικές εργασίες (συγκομιδή φρούτων, θερισμό, πότισμα, σκάψιμο) ή σε οικοδομές για να βγάλουν κάποιο χαρτζιλίκι που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν την περιπλάνησή τους. Χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες όπως: iPhone, wifi, και πολλές εφαρμογές του web, καταφέρνουν να απελευθερωθούν από τη φυλακή του χώρου και να κερδίζουν κάποιο εισόδημα από όπου κι αν βρίσκονται, κάτι που πολλοί από μας τους “φυλακισμένους” σε ένα γραφείο, ονειρευόμαστε να καταφέρουμε. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν καταλάβαινε καλή την τάση φυγής του σύγχρονου ανθρώπου. Στο βιβλιο: Einstein, Ideas and Opinions (που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1956, λίγο μετά το θάνατό του και περιλαμβάνει μύχιες ιδέες του, παρμένες από τα ημερολόγια και τις σημειώσεις του) ο διάσημος και αξιοσέβαστος σοφός, που άλλαξε κυριολεκτικά τη ροή του κόσμου, υποστηρίζει ότι “ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα που οδήγησαν τον άνθρωπο στις τέχνες και την επιστήμη, είναι η ανάγκη του να ξεφύγει από την καθημερινή ζωή, με την επίπονη ωμότητα και την απίστευτη ανία της… Ο ευαίσθητος άνθρωπος επιθυμεί να ξεφύγει από την προσωπική του ζωή σε ένα κόσμο αντικειμενικής αντίληψης και σκέψης. Αυτή την επιθυμία μπορούμε να την δούμε στον κάτοικο της πόλης που νιώθει μια ακατανίκητη λαχτάρα να ξεφύγει από τους περιορισμούς και το θόρυβο της πόλης και να πάει να βυθιστεί στην ησυχία των ψηλών βουνών…”
Όπως ο Αινστάιν ταρακούνησε τον κόσμο της φυσικής, έτσι και ο σερ Κάρλ Πόπερ, ταρακούνησε τον κόσμο της φιλοσοφίας με την εργασία του πάνω στον “Τρίτο Κόσμο”. Ο Πόπερ μας εξηγεί ότι ο πρώτος κόσμος είναι ο αντικειμενικός κόσμος των πραγμάτων. Ο δεύτερος κόσμος είναι ο εσωτερικός, ο υποκειμενικός μας κόσμος. Αλλά υπάρχει και ένας τρίτος κόσμος, ο κόσμος του αντικειμενικού περιεχομένου των σκέψεων. Αν κάποια καταστροφή (και υπάρχουν στις μέρες μας πολλά σενάρια για κάτι τέτοιο) εξαφάνιζε από προσώπου γης όλες τις μηχανές και τα εργαλεία του κόσμου, αλλά όχι και τις βιβλιοθήκες, οι νέες γενεές θα ξανάφτιαχναν σιγά-σιγά πολιτισμό. Αν όμως καταστρέφονταν και οι βιβλιοθήκες, οι επιζώντες δεν θα κατάφερναν να ξαναφτιάξουν πολιτισμό διότι θα είχε εξαφανιστεί η με φροντίδα αποθηκευμένη γνώση αιώνων. Ίσως ο μυστικιστής Τεγιάρ ντε Σαρντέν να μιλούσε για το ίδιο πράγμα με τον Πόπερ, αλλά αποκαλούσε τον τρίτο κόσμο, νοόσφαιρα. Μήπως όλοι αυτοί οι σοφοί μιλούν για τον Κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα; Όπως και να έχει, αυτός ο τρίτος κόσμος έχει πραγματικά οντότητα, περιλαμβάνει τις εργασίες ανθρώπων όπως οι Νεύτωνας, Πλάτωνας, Αϊνστάιν, Χέγκελ, Μπετόβεν, Ντοστογιέφσκι κλπ. Αυτές οι εργασίες αποτελούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη σημαντικότερη κληρονομιά της ανθρωπότητας. Το συμπαθέστατο γαϊδουράκι που λιάζεται και τσιμπάει λίγο χορταράκι, κατοικεί στη φύση και δεν έχει καθόλου, ή ελάχιστο, μυαλό. Ο άνθρωπος κατοικεί κι αυτός στη φύση, αλλά διαθέτει μυαλό και λύνει προβλήματα. Έφτιαξε τον πολιτισμό γιατί η φύση δεν του έφτανε, ήθελε να την κατακτήσει να την εξανθρωπίσει. Δεν υπάρχει κάτι που να είναι πιο ανιαρό από το να βρίσκεσαι φυλακισμένος σε ένα ατέλειωτο παρόν, όπως το γαϊδουράκι. Οι πρωτόγονοι μαζεύονταν το βράδυ γύρω από τη φωτιά και διηγιόντουσαν ιστορίες, αλλά το βλέπουμε και στα παιδιά που λατρεύουν να διαβάζουν ή να ακούν παραμύθια. Οι ιστορίες και τα παραμύθια αποτελούν ένα θαυμάσιο μέσο δραπέτευσης από την καθημερινότητα, απελευθερώνουν τη μνήμη και τη φαντασία από το καταπιεστικό παρόν. Οι ψηφιακοί νομάδες της εποχής μας, έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα για να ξεφύγουν από το καταπιεστικό παρόν. Κατάφεραν να ξεφύγουν από τη σύγχρονη φυλακή που ονομάζεται γραφείο. Η ερώτηση “πού δουλεύεις;” αποκτά διαφορετικό νόημα γι’ αυτούς. Σημασία έχει το τι κάνουν και όχι το πού δουλεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως εργάζονται ως συγγραφείς, μεταφραστές, φωτογράφοι, ερευνητές αγοράς, γραφίστες, μακετίστες, κλπ., και κάποια στιγμή αποφάσισαν να απομακρυνθούν από την πεπατημένη οδό και να δοκιμάσουν την τύχη τους στο web. Δεν διαθέτουν όλοι τη δική τους επιχείρηση, πολλοί δουλεύουν για κάποια επιχείρηση, η εργασία τους όμως δεν απαιτεί την παραμονή τους σε ένα γραφείο και έτσι αποφάσισαν να γίνουν νομάδες. Πολλοί από αυτούς δουλεύουν σε 2 ή και τρεις επιχειρήσεις μαζί, εργαζόμενοι τις ίδιες περίπου ώρες αφού είναι ολοφάνερα πιο αποδοτικοί (και χαρούμενοι) τώρα που κατάφεραν να ξεφύγουν από τα δεσμά του γραφείου.
Οι άνθρωποι που θα θελήσουν να μεταφέρουν την εργασία τους στον ψηφιακό κόσμο, θα το κάνουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, το κοινό τους σημείο είναι ότι θέλουν να απομακρυνθούν από την πεπατημένη. Οι πιθανότητες να στήσουμε τη δική μας εργασία στο Διαδίκτυο ακούγεται ιδιαίτερα δελεαστική στις μέρες μας, με την τόση ανασφάλεια και τις τόσες απολύσεις που κάνουν την πεπατημένη οδό να θυμίζει κόλαση. Το πρόβλημα όμως είναι η τεχνογνωσία, πώς στο καλό θα βρούμε και θα επικοινωνήσουμε με τις διαδικτυακές αγορές, πού και πώς θα διαφημίσουμε online τα προϊόντα μας, πώς θα επεκτείνουμε την πελατεία μας και κυρίως, πώς θα φτιάξουμε ένα website. Οι ψηφιακοί νομάδες ακολουθούν άλλη επιχειρηματική ηθική από μας τους υπόλοιπους, χρωστάνε πολλά σε αυτούς που μοιράστηκαν μαζί τους ελεύθερα τη γνώση τους, και μοιράζονται, χωρίς χρέωση τη γνώση τους. Παραθέτω εδώ ένα χρήσιμο βίντεο του Chris Farell, ψηφιακού νομάδα, που μας μαθαίνει πώς να φτιάξουμε το δικό μας website, το δικό μας ψηφιακό γραφείο: http://www.chrisfarrellmembership.com/public/department131.cfm
by Drew Jones / Nov 5
Οι άνθρωποι που θα θελήσουν να μεταφέρουν την εργασία τους στον ψηφιακό κόσμο, θα το κάνουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, το κοινό τους σημείο είναι ότι θέλουν να απομακρυνθούν από την πεπατημένη. Οι πιθανότητες να στήσουμε τη δική μας εργασία στο Διαδίκτυο ακούγεται ιδιαίτερα δελεαστική στις μέρες μας, με την τόση ανασφάλεια και τις τόσες απολύσεις που κάνουν την πεπατημένη οδό να θυμίζει κόλαση. Το πρόβλημα όμως είναι η τεχνογνωσία, πώς στο καλό θα βρούμε και θα επικοινωνήσουμε με τις διαδικτυακές αγορές, πού και πώς θα διαφημίσουμε online τα προϊόντα μας, πώς θα επεκτείνουμε την πελατεία μας και κυρίως, πώς θα φτιάξουμε ένα website. Οι ψηφιακοί νομάδες ακολουθούν άλλη επιχειρηματική ηθική από μας τους υπόλοιπους, χρωστάνε πολλά σε αυτούς που μοιράστηκαν μαζί τους ελεύθερα τη γνώση τους, και μοιράζονται, χωρίς χρέωση τη γνώση τους. Παραθέτω εδώ ένα χρήσιμο βίντεο του Chris Farell, ψηφιακού νομάδα, που μας μαθαίνει πώς να φτιάξουμε το δικό μας website, το δικό μας ψηφιακό γραφείο: http://www.chrisfarrellmembership.com/public/department131.cfm
The Anthropology of Digital Nomads
by Drew Jones / Nov 5 Drew Jones, SHIFT
It has been ten years since David Berreby published his seminal Strategy & Business article on digital nomads- The Hunter Gatherers of the Knowledge Economy: The Anthropology of Today’s Cyberforagers. In the article Berreby draws on the controversial field of evolutionary psychology to point out that hominids have spent the majority of our evolutionary past adapted as nomadic hunter-gatherers, not as farmers, crafts people, factory workers, service workers, or any other mode of living and working invented since the advent of the agricultural revolution and sedentism (~10,000 years ago).
The 3+ million years that elapsed between the emergence of early hominid species and the beginning of sedentism effectively wired us as nomads. The 10,000 years since humans ‘settled down’ have not been long enough to fundamentally alter our hunter-gatherer hard wiring. Since the development of agriculture and sedentism, the species has endured a succession of “social cages”- agriculture, city states, chiefdoms, kingdoms, nation states, and most recently, large corporations. Jared Diamond goes so far as to say that the “adoption of agriculture was the catastrophe from which we have never recovered.”
Until now…
The more networked our economy and society become, the more possible it is for people to live and work nomadically. As the folks at Worksnug put it, “work is not a place you go, it is something you do.” This flexibility gives people the opportunity to rediscover their inner nomad. Berreby puts it this way: “Perhaps the information economy, that purely human creation, reproduces our ancestral environment, replacing literal landscapes and foraging with a virtual version.”
Nomads 2.0
They want to come and go as they please, wear what they like, work the hours that suit them- and not too many, thank you- because they value a balanced life more than piling up possessions. They want to work in small groups and be a part of every decision. Direct orders set their teeth on edge. You must explain why you want them to do something or, better, show them by example. You earn their respect by doing what they do.
The above quote is not (but easily could be) about today’s digital nomads. It is an anthropological characterization of the !Kung San, a small group of nomadic hunter-gatherers in the Kalahari Desert in Namibia.
· Their ultimate value is freedom of movement.
· There is a strong valuation on the personal autonomy of adults.
· Most self-aggrandizing or dominant behavior is nipped in the bud.
· They impose moral sanctions on those that don’t behave altruistically.
Berreby suggests that at the heart of nomadism is an egalitarian ethos grounded in an aversion to alpha males and dominant behaviors. In the corporate context, this sets up a conflict with the kinds of leadership behaviors that are commonly rewarded. No wonder, then, that senior managers are often the most vehement opponents of flexwork and telecommuting programs: They fear losing control over the people working for them.
Leading Remote Teams
In the absence of good-ole-boy networks and management by face-time, how does one go about getting the most out of remote workers and teams? We suggest that there are (at least) 4 basic values that digital nomads share, and that any would-be leader of nomads needs to understand in order to be respected (and effective).
1. Community: While they are independent-minded and value their freedom and mobility, they are also community-oriented and work well in groups. They simply want control over the groups with which they affiliate. This is why social media platforms like Twitter and Facebook are so popular among digital nomads: they enjoy connecting with others in communities of their own choosing.
2. Transparency: Nomads, both traditional nomads and digital nomads, are what they say they are. Everything is out in the open. Goals. Objectives. Time lines. Budgets… Communicate exactly what is expected of them, and you will get their trust.
3. Trust: The single-most important ingredient to leading digital nomads is trust. Nomads do not need to be micromanaged. If they have a technical issue/problem, they have a community they can turn to for help. If you require them to come to you with every problem, then you better be able to solve the problems yourself!
4. Results Only: As Jodi Thompson and Cali Ressler demonstrated with the R.O.W.E. (Results-Only Work Environment) telecommuting program at Best Buy in Minneapolis, independent-minded knowledge workers want demonstrable results as much (or sometimes more) than their leaders. Refine performance management systems and use them frequently and consistently.
What other values do digital nomads share that are misunderstood (and mismanaged) by their corporate leaders? Please add to the list and revise our initial 4 core values!
Σχετικό δημοσίευμα για την τηλεργασία από το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ: http://www.inegsee.gr/enimerwsi-37-doc3.htm
